بعد از آن كه طلب محافظت كرد از حضرت رحمان و مسألت نمود كه او را نگاه دارد در [28] احوالى كه موجود مىشود در اعيان ، خواست كه به حكم « وَمن يَعْتَصِمْ بِالله فَقَدْ هُدِيَ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ [29] » در مرتبهء وجود في الكتابة و وجود في العبارة و وجود في الأذهان نيز اعتصام به حبل الهى كند ، و به امتثال به امر « وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ الله جَمِيعاً » [30] بتقديم رساند ، تا در همه مراتب وجود مصون باشد . لا جرم مىگويد :
مسألت مىنمايم كه مرا مخصوص گرداند در [31] رقم بنانى و نطق لسانى و خطرات جنانى به إلقاء سبّوحى كه آن عبارت است از إلقاء خاص رحمانى بى واسطهء أرواح مجرّده و نفس ناطقه انسانى از وجه خاصى كه هر موجود راست با ربّ خويش .
و نيز مىخواهم كه مرا اختصاص دهد به إرسال نفس روحى ، و آن عبارت است از فيض رحمانى كه اوّلا فايض مىشود بر عقل اوّل ، و از او بر أرواح مجرّدهء مقدّسه ، و از أرواح بر نفوس حيوانيّهء منطبعه .
پس نفث روح فيضى است حاصل از روح القدس كه حضرت رسالت از آن تعبير مىكند كه : « ان روح القدس نفث في روعي ان نفسا لن تموت حتّى تستكمل رزقها . » و اختصاص مىطلبم در روع نفسى ، يعنى در آن چه حاصل مىشود نفس منطبعه را از إلقاء ملكى به واسطهء نفس ناطقه . و اين القا گاهى به واسطه أرواح مجرّده نيز مىباشد غير روح انسانى . و « روع » بضم « راء » و سكون « واو » نفس است ، و اينجا مراد وجهى است كه يلي قلب است كه آن را در اصطلاح قوم صدر خوانند به تأييد [ 6 - پ ] اعتصامى كه آن حفظ است به اسم عاصم و حفيظ .
و در اين طلب اختصاص و مسألت ، تأييد و اعتصام احتراز است از القائات شيطانى و هواجس نفسانى . بيت :
< شعر > اين همه گفتيم ليك اندر بسيج بى عنايات خدا هيچيم هيچ بىعنايات حق و خاصان حق گر ملك باشد سياه هستش ورق < / شعر > و الله خير حافظا . قال رضى الله عنه : « حتى أكون مترجما لا متحكما ، ليتحقق من يقف [32] عليه من اهل الله اصحاب القلوب انّه من مقام التقديس المنزّه عن الأغراض النفسية التي يدخلها التلبيس » .

[28] قا : داردر .
[29] س 3 ى 101 .
[30] س 3 ى 103 .
[31] قا : مرا + در .
[32] پا : وقف .

48