< شعر > تو هم عشقى و هم معشوق و عاشق تو هم دردى و هم اصل مداوا تويى پيرايه معشوق دلبر تويى سرمايه عشاق شيدا نياز وامق بيچاره از تست هم از تو عشوه ها و ناز عذرا به چشم عارفانت مىنمايد جهان جمله تن و تو جان تنها و ليكن عاشقان با ديده دوست جهان گم ديده در نور تجلَّى شناسندت به فردا نيت امروز كه حاجت نيست ايشان را به فردا سخن مستانه مىگويد حسينت كه دادش ساقى عشق تو صهبا منم معذور اى عشق ار بگويم چو چشمم گشت از نور تو بينا كه در عالم نمىبينم بجز يار و ما في الدار غير الله ديّار < / شعر > و چون جميع اسماء مستهلك است در تحت اسم الله ، و مجتمع در او . و كثرت جميع اسماء منقهر در تحت وحدت اسم الهى ، و اوست متكلم به لسان جميع ، و هم اوست هادى و دليل سوى وحدت حقيقيه كه مرتبهء وحدت مطلقه است حضرت شيخ فرمود : و الله يقول الحق و هو يهدى السبيل .
< شعر > ذاتى كه نماينده به چندين صور است پيوسته ز خود بسوى خود در سفر است من در عجبم كه هادى و گمره كيست چون اوست كه راه و رهرو و راهبرست < / شعر >

261