ماهيت را زنگى بودن يا تركى بودن يا برف بودن عارض شود و نسبتش با همه يكسان بود بل تقوم او بماهيات اين معانى است پس ابيض كه برف بود محال بود كه زنگى بود و آن ابيض كه بر زنگى صحيح بود محال بود كه بر برف صادق بود و چون چنين باشد در آن صورت كه گوئيم كه بعض ابيض زنگى است بامكان آن خواهيم كه بعضى از آنچه ابيض تواند بود و چون گوئيم هيچ ابيض زنگى نيست دايما لا محاله آن ابيض غير ابيضى بود كه متقوم بزنگى باشد پس متقوم به چيزى ديگر بود و بماهيت مخالف آن ابيض بود پس موضوع عكس مختلف المفهوم شود و اقتضاء تشويش حكم مذهب مذكور كند اما چون التزام مذهب دوم كنيم از اين فسادها ايمن باشيم و در انعكاس ممكنات و انتاج مختلطات ممكنه تابع جمهور فصل دهم در تلخيص اعتبار جهات و مختلطات بعد از استكشاف حال دايم لا ضرورى و چون بحسب نظر مذكور اعتبار دايم لا ضرورى در كليات ساقط شود هر حكم كه بر همه اشخاص بود در همه اوقات ضرورى بود چنانك گوئيم هر انسانى حيوانست و هر اثنينى زوج است و هر حكم كه بر همه اشخاص بود و در همه اوقات نبود بل در اوقات معين باشد چنانك گوئيم هر كوكبى در كره مستقيم بوقتى خاص طالع باشد و قمر در فلان وقت منخسف باشد يا در اوقات نا معين چنانك گوئيم هر انسانى متنفس يا ضاحك است و يا بر همه اشخاص نبود بل بر بعض اشخاص بود در همه اوقات چنانك بعض مردمان را گوئيم اسودند و يا در بعضى اوقات چنانك گوئيم كاتبند و همچنين يا اكثرى باشد چنانك گوئيم كه بيشتر مردمان را

255