مىتوانست نمود ؛ چرا كه هيچ عبادتى اقوى از رسالت و ارشاد خلايق و تكميل ناقصان نيست . نعوذ باللَّه من هذه الهفوات الهادمة لأركان النبوّات ؛ و بنابر اين است كه اتفاق عقلا شده است كه عبادات توقيفى است ؛ يعنى مىبايد كه شارع ما را بر آن واقف سازد ، و موقوف تبليغى از جناب او است و بدون آن بدعت و تشريع است و واضح و مشرّع آن مصداق آيهء كريمهء * ( وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ الله فَأُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ ) * [1] مىشود ؛ و اشنع و ابدع از اين گفتگو آن است كه اين دانشمند به اين هذيان اكتفا نكرده ، به ترتيب آن مقدمات ، اصل به وجوب رسانيده است و عبادتى چنين به اين قسم گفتگوى واجب ساخته است ؛ و هذا مما أضحك و أبكى ، و ما بكائى إلَّا على الدّين المبين و الشرع المستبين ، صانّه اللَّه تعالى عن انتحال المبطلين و تحريف الغالين ؛ فبالحرىّ أن يسمّون الناس أولادهم فى هذا الزمان الخوّان ممات الدين كما وقع قبل هذا لبعض السالفين .
اين است دلايل قايلين به استحباب جمعه در اين زمان ، و متخيّلين وجوب عينى از متأخرين هم به اينها استدلال نموده ؛ و الجواب الجواب مع ضمّ مخالفة إجماع الأصحاب . انتهى كلامه .
اقول : اگر كسى استدلال بر مشروعيت جمعه بر وجهى كه مصنّف ذكر نموده ، كرده باشد ، بىوجه و بىصورت است و بر وى اعتراضات وارد است .
[ دلائل قول به تحريم نماز جمعه در عصر غيبت ] قال المصنّف : المذهب الثانى من مذاهب الاصحاب هو التحريم و القائلون منهم بذلك شيخ الطايفه شيخ طوسى است ، و سيد مرتضى ، و سلَّار بن عبد العزيز ، و ابن ادريس ، و ابو الصلاح حلبى - لمروىّ عنه - و علامه در تذكره و منتهى و شيخ شهيد در ذكرى و شيخ طبرسى و قاضى نور الله و شيخ زين الدين در بعضى مؤلفات و غيرهم مما يطول الكلام بذكرهم ، و هو الأقوى فى نظرى لكثير من الدّلايل .
الأوّل منها : ملخص بعضى سخنان است كه در ضمن قدح به بعضى از ادلَّه سابقه مذكور شد كه عبادت توقيفى است ، و مىبايد از شارع متلقّى شود ؛ يعنى از جناب شارع بر ما به دلايل شرعيه ثابت شود پ و چون دانسته‌اى كه همگى دلايل مستدلَّين بر جواز آن در اين زمان ضعيف و عليل است ، پس عبادت

[1] مائده ، 44

668