قريش است و در بلندى مرتبه از هاشم و تبارى از رسول خدا صلَّى الله عليه و آله و رضا و خشنودى از سوى خداى عزّ و جلّ و خود شرف همهء شرافتمندان و شاخه اى از تيرهء عبد مناف است ، با علمى همواره رو به فزونى ، و بردبارى به كمال ، آماده و از عهده برآى منصب امامت و آگاه به سياست است ، پيرويش واجب ، به پا خاسته به فرمان خداى تعالى ، خيرخواه و پند آموز بندگان خدا و نگهدار دين الهى است .
همانا پيامبران و امامان ( صلوات الله عليهم ) را خداوند توفيق مىبخشد و از دانش و حكمت نهانيش آنچه را كه بهرهء ديگران نفرموده است به آنان عطا مىفرمايد ، پس علم ايشان فراتر از دانش اهل زمان مىگردد بنا به فرمايش خداى تعالى : « آيا آنكه به سوى حقّ رهبرى مىكند سزاوارتر است مورد پيروى قرار گيرد يا آن كس كه خود راه را نمىيابد مگر آنكه راهنمائيش كنند پس شما را چه مىشود ، چگونه قضاوت مىكنيد ؟ » [1] و باز فرمايش خداى عزّ و جلّ كه : « كسى كه به او حكمت داده شده خير فراوان به او ارزانى شده است » [2] و باز فرمايش او در بارهء طالوت كه : « همانا خداوند او را بر شما برگزيد و دانش و توان جسمى او را فزونى بخشيد و خداوند ملك خود به هر كس كه بخواهد عطا مىفرمايد و خداوند گشايش بخش و دانا است » [3] و به پيامبر خويش صلَّى الله عليه و آله فرموده :
« خدا كتاب و حكمت بر تو نازل ساخت و آنچه را كه تو نمىدانستى به تو آموخت و فضل

[1] يونس : 36 .
[2] البقرة : 269 .
[3] البقرة : 247 .

317