خداوند در حقّ تو بسيار بزرگ بوده است » . [1] و در بارهء امامان از اهل بيت و عترت و ذريّهء پيامبرش - صلوات الله عليهم أجمعين - مىفرمايد : « يا نسبت به آنچه خداوند از فضل خود به مردم ( امامان ) . عطا فرموده حسد مىورزند ؟ به تحقيق ما به فرزندان ابراهيم كتاب و حكمت ارزانى داشتيم و به آنان ملك با عظمتى عطا كرديم ، پس پاره اى از ايشان به او ايمان آوردند و گروهى از مردم از پيشرفت آن جلوگيرى كردند و دوزخ كه آتش سوزان است ( براى كيفر آنان ) بس است » . [2] و چون خداوند بنده اى را براى امور بندگانش برگزيند . به همين منظور سينه اش را گشاده مىسازد و سرچشمه هاى حكمت به دل او مىسپارد و بر دلش الهام مىكند آنچنان الهامى كه پس از آن در هيچ پاسخگوئى به رنج و زحمت نيفتد و در جوابگوئى از طريق حقّ و حقيقت منحرف نشود پس همواره او داراى عصمت و مورد پشتيبانى و برخوردار از توفيق و درستكردار و از خطاها و لغزشها و سقوطها در امان باشد و اين ويژگى را خداوند به او عنايت فرموده تا بر بندگانش حجّت و بر خلقش گواه باشد و اين فضل خدا است به هر كس بخواهد مىبخشد و خداوند داراى فضل بزرگ است .
پس آيا آنان را بر ( تشخيص ) چنين كسى توانائى هست تا او ( امام ) را برگزينند ؟ يا

[1] في النّساء 113 : * ( « أَنْزَلَ اللَّه » .
[2] النّساء : 54 و 55 .

318