و إنّما أمرت بعبدي هذا إلى النار لتشفعي فيه فاشفّعك فيه فيتبيّن لملائكتي و أنبيائي و رسلي و أهل الموقف موقفك منّي و مكانتك عندي ، فمن قرأت بين عينيه مؤمنا فخذي بيده و أدخليه الجنّة .
باز هم ابن بابويه از محمد بن موسى بن متوكل از سعد بن عبد الله از احمد ابن محمد بن عيسى از محمد بن سنان از ابن مسكان از محمد بن مسلم از امام باقر عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرمود : در روز قيامت فاطمه عليها السلام در جلوى جهنم مىايستد . وقتى كه قيامت مىشود در ميان پيشانى هر شخص ، مؤمن و يا كافر بودن آنها نوشته مىشود . پس به كسى كه خانوادهء عترت را دوست مىداشته و گناهش زياد بود ، امر مىشود به سوى جهنم برود . پس فاطمه در پيشانى او نگاه كرده مىبيند دوستدار اهل بيت است . لذا مىفرمايد : خداوندا ، اى مولاى من ، تو مرا فاطمه ناميدى و به من وعده داده اى كه هر كس مرا و فرزندانم را دوست بدارد و از ما پيروى كند ، از آتش جهنم او را دور نگه مىدارى . وعدهء تو حق است ، و تو هرگز خلف وعده نمىكنى .
خطاب مىآيد : اى فاطمه ، راست گفتى من تو را فاطمه ناميدم و وعده من حق است . من به اين بنده‌ام امر كردم به طرف آتش برود تا تو شفاعت او را بكنى . پس من شفاعت تو را در بارهء آنها قبول مىكنم تا مقام و منزلت تو براى ملائكه و پيامبرانم و اهل محشر معلوم شود . پس هر كس را ديدى كه در پيشانىاش نوشته شده مؤمن ، دست او را بگير و داخل بهشت كن .
72 - و قال : حدّثنا أبي عن سعد عن أحمد بن محمّد بن عيسى عن الحسن ابن محبوب عن مالك بن عطيّة عن حبيب السجستانيّ عن الباقر عليه السلام : إنّ الله أنزل على رسوله صلى الله عليه و آله رمّانتين فتناولهما ، فأوحى الله إليه : يا محمّد ، إنّهما من قطف الجنّة فلا يأكل منهما إلَّا أنت و وصيّك عليّ بن أبي طالب . . . الحديث .

488