وقتى كه بنده‌ام اين مناجات را با من بكند ، من باب رضايت خود را به رويش باز مىكنم و خودم ولى امور او مىباشم .
اى محمد ، هر كس از امت تو بخواهد كه من او را از غل و غش و حسد و ريا و فسق و فجور باز بدارم ، خالصانه رو به من آورده ( هنگامى كه صداى اذان صبح را مىشنود ) بگويد :
اى كسى كه همه نورها را با تابش نورت خاموش مىكنى ، اى كسى كه نمىگذارد چشمها او را ببيند ، اى كسى كه قلبها را در مورد شناخت خودش دچار حيرت كرده ، بدرستى كه تو پاك و مطهر هستى و با پاكى خود مىتوانى هر كه را اراده كنى پاك بكنى . هيچ كس سزاوارتر به پاك كردن ديگران نيست و نمىتواند دين و قلب مرا پاك كند . پس هر وقت من در طاعت تو سستى كردم و پيرو هواى نفس خود شدم ، مرا ملزم به طاعت خود بكن اگر چه من از دوست داشتن طاعتت اكراه ورزم . به حق آن جلال و عظمتى كه دارى ، حتى من در اثر اين عنايت تو به فضيلت پاكى نايل شوم و در همه امورم پاك باشم . از پاكى خود مقدارى به بدن من بده تا اين كه همه باطن و ظاهر من پاك باشد . اين كار را با من بكن ، خواه آن را دوست بدارم و خواه ندارم . محبت مرا نسبت به ديگران تابع محبت خودت بكن و مرا از مشغول شدن به هوى و هوس باز دار و مشغول كارى بكن كه آن كار ادامه طاعت تو باشد و ديگران را از من دور كند تا من فقط هميشه به ياد تو و اطاعت تو مشغول باشم .
وقتى كه بنده‌ام اين سخنان را بگويد ، من او را ملزم به دوست داشتن اولياى خودم و دشمن داشتن دشمنانم مىكنم . و او را در مقابل همه امورش كفايت مىكنم همان طورى كه امور بندگان صالحم را كفايت مىكنم .
اى محمد ، هر كس از امت تو دوست دارد كه مشمول رحمت و بركت و رضوان من باشد و ولايت و اجابت من هميشه شامل حال او بشود ، هنگام شب در تنهايى رو به من آورده بگويد :

371