اى خداوندى كه همه حمدهاى كلى و جزئى مختص تو است و همهء آنچه كه تو بوسيله آنها حمد مىشوى و مردم را براى همان حمدها خلق كرده اى . خداوندا ، اين حمد از كسى است كه مىداند تو بوسيله اين حمد او راضى مىشوى . چون او در قبال شكر نعمتهايت اين حمد را مىكند .
خداوندا ، به تو آن حمد را مىكنم كه تو بوسيله آن راضى مىشوى و به بندگانت دستور داده اى كه تو را حمد كنند . اى خداوندى كه تو حميد هستى در نزد آن كسانى كه اهل خوفند و از مخالفت تو هراس دارند ( يعنى تو را بواسطه داشتن آن خصال حميد حمد مىكنند نه از ترس تو ) و تو در نزد همه اهل عزت كه مرعوب عزت و سلطنت تو هستند محمد مىباشى ، تو را حمد مىكنم . چون تو در نزد كسانى كه تو به آنان نعمت داده اى ، مشكور مىباشى . خداوندا ، تو را تسبيح مىگويم كه در منزلت و مقامت بسيار والايى و چشم بندگان را خيره مىسازى و عقل همه را در رسيدن به آگاهى به جلال و عظمت تو ، عقلشان را متحير نمودى ( چون نمىتوانند به كنه عظمت و جلال تو آگاه شوند ) .
خداوندا ، تو در همه منازلت مباركى . هر چه كه به موجوداتت عطا كردى ، مبارك و خير است و تو در آلاء نعمتهايت مقدسى . تو بواسطه داشتن اين همه آلاء و نعمات ، سزاوار عظمت و كبريايى مىباشى .
نيست خدايى جز تو كه بزرگوار و بزرگوارترى . تو ما را براى فانى شدن آفريده اى ، ولى خودت هميشه هستى و خواهى بود . ما باقى نمىمانيم و تو فانى نمىشوى . تو عالم به همه پنهان و آشكار ما هستى و ما تو را به عزت و عظمت ياد مىكنيم و از والايى مقام تو غافليم ولى تو كسى هستى كه هرگز نه بوسيله چرت و نه خواب از جهانت غافل نمىشوى . اى سرور من ، به حق عزتت مرا امان بده از اين كه آن نعمتهايى كه به من داده اى تغيير پيدا كند و نعمتهاى دينى و دنيا كه به من داده اى آنها را ثابت نگهدار ، اى كريم و رحيم و بنده نواز .
وقتى كه بنده‌ام اين سخنان را بگويد ، من همه امور او را كفايت مىكنم

372