نزد من مقرب باشد و من همه امور زندگى او را بر مسير درست قرار دهم ، هنگام خواست چنين حاجت بگويد :
اى خداوندى كه نفس ما را به منافع خود دلالت مىكنى و طاعتت را كه نفع ما در آن است به ما ملزم مىنمايى و اى خداوندى كه ما را ملزم به اطاعت خود كرده اى و اى خداوندى كه ما را به عبادتت هدايت نموده اى و آن را راهى براى ما قرار داده اى كه بوسيله آن رضاى تو را درك كنيم ( چون وقتى كه ما به خداوند عبادت كرديم ، مىفهميم كدام اعمال ما موجب رضاى او است و كدامش نيست ) تو هستى كه در خير را به روى ما باز مىكنى چون تنها تو صاحب خير و نيكى هستى . اى ولى نيكيها ، من از تو اينها را مىخواهم ( حاجت خود را يك يك بر زبان بياورد ) و من براى اجابت اين درخواستم ، درى غير از در قدرت و رحمت تو نمىشناسم كه باز باشد و من غير از تو كسى را سراغ ندارم كه راه روشن را به من نشان بدهد كه آن راه مرا به تو نزديك كند . و تو هستى كه همه امور زندگى مرا فراهم مىسازى و تو ولى گشايش امور مىباشى . چون تو مرا به اين راه ( توسل به تو ) دلالت كرده اى . پس اين راه را هميشه در جلو من باز بگذار ، مرا با رد كردن از خودت مأيوس مساز . چون غير از تو كسى قادر به باز كردن اين راه نيست و اين قدرت و توانايى در نزد كسى غير تو نيست . لذا من بوسيله كليدهاى غيبىات و جلال علمت و عظمت شأنت ، از تو مسألت مىكنم كه چشم مرا باز كنى و قلب مرا با شناختن رضايت شاد سازى و با قضاى حوايج من ، مرا مسرور كنى . حوايج مرا هم مانند كسى كه حوايجش را برآورده مىسازى برآورده كن و تو را به حق خودت سوگند مىدهم ، اعتماد مرا به خودت تغيير مده . چون تنها تو گشاينده درهاى خيرات هستى و تنها تو بر همه چيز توانايى . پس اى فتّاح ، اى تدبيركننده امور جهان هستى ، مرا بوسيله آسان كردن سبب اين تقرب به خودت خوشحال كن و برايم از عبادت خودت مدخلى باز نما تا من بوسيله عبادت بر تو متقى بشوم ، اى رحمكننده .

370