است قبل از آنكه سخنى بگويد .
995 - امّا حديثى كه صفوان بن جمّال از امام صادق عليه السّلام روايت كرده چنين است كه : از آن حضرت در بارهء وقت سجده هاى سهو پرسيدم ، فرمود : اگر براى نقص و ناتمام انجام دادن يكى از واجبات نماز تو است پس وقت آن پيش از دادن سلام است ، و چنانچه براى زيادتى است كه سهوا بجا آورده اى پس وقت آن پس از سلام است . پس فتواى من آنست كه اين كار در حال تقيّه است . ( و در غير حال تقيّه كسى حقّ ندارد چه براى نقص چه براى زياده سجدهء سهو را قبل از سلام بجا آورد ) .
996 - و عمّار ساباطى از آن حضرت عليه السّلام پرسيد : در دو سجده سهو گفتن الله اكبر و سبحان الله لازم است ؟ فرمود : نه ، اين دو تنها دو سجده‌اند ، پس اگر سهوكننده امام جماعت بود ، هم در رفتن به سجده و هم در سر برداشتن از آن تكبير گويد تا مأمومين را آگاه سازد كه وى سهو كرده است ، و بر او نيست كه در آن دو سبحان الله بگويد ، و تشهّد نيز در آن دو نيست .
شرح : « عدم وجوب تشهّد را پس از سجده هاى سهو در اين خبر به تشهّد كبير حمل كرده‌اند يعنى تشهّد بزرگ را لازم نيست بگويد » .
997 - و حلبى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود : در سجده هاى سهو ميگوئى : « بسم الله و با لله و صلَّى الله على محمّد و آل محمّد » ، و نيز گويد :

536