دو نگهبان ، درود خدا بر شما باد اى دو نويسندهء عمل ، بنويسيد - خداوند شما را مورد رحمت قرار دهد - : من شهادت مىدهم و اقرار ميكنم كه معبودى جز خداى يكتا و بىهمتا نيست ، و او را انباز نباشد ، و اقرار ميكنم كه محمّد بنده و فرستادهء اوست ، و آئين همانست كه او دستورش را صادر فرموده ، و اسلام همانست كه او وصف كرده ، و كتاب چنان است كه او فرستاده ، و كلام حقّ همانست كه او گفته ، و براستى كه خداوند خود حقّ آشكار است . پروردگارا بر محمّد و آلش بهترين درودها را فرست و بالاترين سلام و تحيّت را ارزانى دار ، من صبح كردم در حالى كه پروردگارم را سپاس و ستايش مينمايم و صبح كردم در حالى كه براى او شريك نگرفتم چيزى را ، و با او كسى را نخواندم ، و جز او ولى و سرپرستى را اختيار نكردم ، صبح كردم در حالى كه بندهء زر خريد فرمانبردارم و از خود چيزى ندارم جز آنكه مولايم عطا فرموده ، صبح نمودم در حالى كه توان آنم نيست كه خيرى را كه اميد دارم بسوى خود جلب ، يا شرّى را كه از آن حذر دارم از خود دور سازم ، شب را بروز آوردم در حالى كه گرو اعمال خويشتنم ، و صبح نمودم در حالى كه نيازمندم بدانسان كه كسى را از خود نيازمندتر نمىيابم ، بخواست خداوند شب را بروز و به خواست او روز را به شب ميبرم ، و بخواست او زنده و بخواست او خواهم مرد ، و بسوى اوست راه من » .
983 - عمّار ساباطى گويد : امام صادق عليه السّلام فرمود : چون صبح كردى و شام نمودى ميگوئى : ( ترجمه ) : « صبح كرديم در حالى كه پادشاهى ، و سپاس ، و

528