و با باد دهان به محلّ سجده اى ندم ( همان عمل پف يا فوت كردن بوسيلهء دميدن با دهان ) و چون خواهى بدمى بايد اين كار قبل از داخل شدن در نماز باشد ، در سه مورد دميدن با هواى دهان يا پف كردن مكروه است : اوّل : در محلّ سجده بهنگام نماز ، دوّم : بر افسون ( هر چند قرآن و دعا باشد ) سوّم : دميدن بر غذاى گرم كه خنك شود ، و در موقع نماز آب دهان و خلط بينى مينداز ، كه هر كس آب دهانش را در هنگام نماز براى بزرگداشت و احترام به عظمت خداوند متعال نگه دارد و بيرون نريزد خداوند عزّ و جلّ تا زمان مرگ طبيعى او را تندرستى و سلامت عطا فرمايد .
و دستهايت را با گفتن « الله أكبر » تا حد گلوگاه يا گودى گردن ( كه موضع نحر باشد ) بالا ببر ( به نحوى كه ابتداى تكبير همزمان با ابتداى بلند كردن دست باشد و چون دستها محاذى گودى گردن رسيد تكبير تمام شود ) و دو كف دست خود را از محاذى گوشهايت كه حدود گونه هاى تو است نگذران و بالاتر نبر ، سپس دستها را بطور كامل باز كن و سه بار تكبير بگو و بعد اين دعا را بخوان : « اللَّهمّ أنت الملك الحق المبين ، لا إله إلَّا أنت سبحانك و بحمدك ، عملت سوءا و ظلمت نفسى ، فاغفر لي ذنوبي ، إنه لا يغفر الذّنوب إلَّا أنت » .
( يعنى : بار خدايا توئى پادشاه و پادشاهى مخصوص تو است و تو حقّ ثابت و پايان ناپذيرى و هر آنچه غير تو است همه ناچيز و باطل است ، و توئى كه موجودات را از كتم نيستى ظاهر ساختى ، هيچ خداوند و معبودى جز تو نيست ، ترا منزّه ميدانم از همهء آنچه كه تو را در خور نيست ، تو را حمد و سپاس ميگويم ، من بسيار بدى مرتكب شده‌ام كه در واقع ظلم و ستم بر خودم كرده‌ام ، پس گناهانم را بيامرز و مرا مورد

469