و من از مشايخ و استادانم - رضى الله عنهم - شنيدم كه قائل بودند : نماز خواندن در حالى كه عمامه بدون حنك يا طابقى ( طابق معرّب همان تابه فارسى بوده و آن وسيله گرد و مدوّرى است كه جهت بريان كردن بعضى اغذيه از آن استفاده مىكنند و در اينجا عمامه بدون تحت الحنك را بدان شبيه دانسته‌اند ) بر سر شخص است جايز نيست ، و نيز شخصى را كه عمامه بسر دارد نماز خواندن جايز نيست مگر آنكه تحت الحنك بندد .
شرح : « اينكه مصنّف - رحمه الله - ميفرمايد مشايخ چنين قائل بودند على الظاهر مىرساند كه او خود در اين خصوص خبرى را نيافته لذا آن را بمشايخ نسبت ميدهد ، بديهى است كه بمشايخ خبرى دالّ بر اين حكم رسيده بود كه صدوق و ساير علماء - رحمهم الله - بدان اعتماد كرده‌اند و شايد دليلشان همان خبر عمّار ساباطى كه پس از اين مىآيد باشد ، يا سيرهء مسلمين و مشخّصهء اسلام ، و غير مسلمين بدون تحنّك بودند » .
818 - عمّار ساباطىّ از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود :
كسى كه از خانه به قصد سفر كردن بيرون رود و عمامه را زير حنك ( گلوى ) خود نگرداند و بدنبال آن به دردى بىدرمان گرفتار شود چنين شخصى هرگز نبايد كسى را به خاطر اين بليّه سرزنش كند يا مقصّر بداند مگر خودش را ( كه او خود خويشتن را در معرض بلا درآورده است ) .
819 - امام صادق عليه السّلام فرمود : هر كس از خانهء خود بدر آيد در حالى كه عمامه بسر دارد من برايش ضمانت مىكنم كه سالم و در امان از بليّات نزد عيال خويش

402