نجس شده باشد ، شايد به آب اضافه اى كه ريخته اى برخورد كرده لذا مشكوك النجاسة است و أصل بر طهارت است . نتيجه اينكه طهارت آب استنجا را نمىشود از اين روايات استفاده كرد ، چنان كه جمعى از فقهاء برآنند و اين معنى را ميتوان با رجوع بكتاب مفتاح الكرامة ج 1 ص 93 و 94 تحقيق كرد . و اين طول كلام از اين رو است كه پاره اى از جوانان زمان خرده گيرى كرده و اشكال ميكنند و مىگويند :
اسلام چگونه رعايت نظافت و بهداشت را كرده در حالى كه آب مستعمل در تطهير غايط را پاك و پاكيزه مىداند و استعمال آن را جائز ميشمارد و لو براى خوردن ! و در واقع اشكالشان مربوط به نصوص اسلامى نيست بلكه بر فتاوى فقهاء متأخّرين است كه از اين اخبار طهارت آب فهميده‌اند » .
و اگر هنگام شستن دست ( در وضو ) ، آب از دست شخص در ظرف بچكد يا بر زمين ريخته و سپس در ظرف بجهد اشكالى ندارد و همچنين است حكم در هنگام غسل جنابت ( يعنى غسالهء غسل جنابت به جامه يا ظرف آب ترشّح كند ) .
و اگر حيوان مرده اى در آب جارى افتاد اشكالى نيست كه از آن جانب ( يعنى محلّ بالاتر جريان آب ) كه ميته در آن نيست وضو سازند .
21 - و از امام صادق عليه السّلام پرسيدند از آب راكدى كه در آن مردارى باشد ، حضرت فرمود : از آن طرفى كه ميته در آن نيست وضو سازند ، نه از جايى كه در آن ميته هست .
مترجم گويد : « شيخ طوسى در استبصار اين حديث را نقل كرده و گويد : مراد آب راكدى است كه بيشتر از كرّ باشد ، و امر بوضوء از جانب ديگرى براى آنست كه نفس انسان باك دارد و پرهيز مىكند از آبى كه مجاور مردار است هر چند پاك شرعى باشد » .

35