22 - و نيز از ان حضرت پرسيدند : آبگيرى كه در آن مردار باشد حكم آن چيست ؟ فرمود : اگر آب چنان غالب است كه بوى مردار در آن سرايت نكرده اشكال ندارد ، وضو ساز و غسل كن .
و هر كس در سفر جنب شود و جز برف چيزى براى غسل نيابد اشكال ندارد كه با ماليدن همان برف بر بشره و پوست بدن خويش مسمّاى غسل يا وضو را به عمل آورد .
و نيز اشكال ندارد كه شخص جنب با دست خود از خمره آب بردارد . ( در صورتى كه دست وى به منى يا نجاست ديگر آلوده نباشد ) .
و اگر شخص جنب كه مشغول غسل است ، آب از زمين برجست و در ظرف آب افتاد يا اينكه آب از بدنش جارى شد و چند قطره در ظرف آب افتاد اشكالى ندارد و غسلش صحيح است .
مترجم گويد : « اين نيز از مواردى است كه چون حرج بوده خداوند آن را آسان كرده ، چنان كه روايت آن را كلينىّ در كافى نقل فرموده است و در آن بآيهء مباركه تمسّك شده » .
و اشكالى ندارد كه مرد و زن هر دو از يك ظرف آب غسل كنند ، لكن زن با باقيماندهء ( آب مصرفى ) مرد غسل مىكند و مرد با باقيماندهء آب زن غسل نكند .
و بزرگتر چيزى كه ممكن است در چاه آب فرو افتد و در آن بميرد ( و آب را متغيّر سازد ) انسان است ( و شارع مقرّر فرموده كه ) هفتاد دلو از آب آن چاه كشيده شود ، و بعد به مصرف تطهير و شرب برسد ، و كوچكتر چيزى كه در چاه فرو مىافتد صعوه ( دم )

36