گويد : « اين در صورتيست كه آب از نظر رنگ ، بو و طعم تغيير نكرده باشد و احتمال اينكه بعدا افتاده داده شود . ) و اگر موش و سگ از نانى خورده و يا بو بكشند ، يعنى پوزه بر آن بزنند و بليسند آن قسمت را كه پوزه زده‌اند رها كرده و بقيّه را بخورند .
مترجم گويد : « با توجّه به اينكه بوئيدن به تنهائى موجب نجاست نيست ميتوان گفت اين حكم استحبابى است . امّا چون پوزهء سگ و موش غالبا مرطوب است ، ظاهرا دور ريختن و نخوردن نان به دليل برخورد بينى حيوان با نان و نيز سرايت رطوبت است . هر چند موش نجس العين نيست ولى نجاست خوار هست و احتمال آلوده بودن پوزهء او زياد است » .
و باكى نيست در وضو ساختن از آب چاله هائى كه در آن بول مىشود ، تا زمانى كه رنگ آب بر بول غالب است و اگر به عكس بود و رنگ بول غالب بود ، جايز نيست از آن وضو ساخت .
مترجم گويد : « هر گاه بول حيوانات حرام گوشت مراد باشد ، پس حكم محمول بر كرّ بودن آب است . و اگر مراد بول حيوانات حلال گوشت است ، در اينجا منع از گرفتن وضو به جهت غلبهء رنگ بول بر آب براى سلب اطلاق است يعنى آن آب ديگر مطلق نيست و مضاف شده است » .
و وضو ساختن با شير يا دوغ جايز نيست . زيرا وضو بايد با آب مطلق يعنى خالص گرفته شود و اگر يافت نشود بايد با خاك تيمّم كرد . ( و مراد از وضو مطلق طهارت است ) .
و باكى نيست كه انسان با نبيذ وضو سازد . زيرا رسول خدا ( ص ) با آن وضو

32