و امّا بار دوّم كه پس از وفات رسول خدا صلَّى الله عليه و آله پيش آمد بدين شرح است :
611 - از جويرية بن مسهر روايت شده كه گفت : ما بهمراه امير المؤمنين علىّ بن ابى طالب عليه السلام از جنگ خوارج باز مىآمديم تا اينكه به زمين بابل رسيديم ( محلَّى بوده نزديك حلَّه امروزى در عراق كه مسجدى بنام مسجد شمس هم امروز در حلَّه مشهور است و مردم به قصد زيارت و عبادت به آنجا ميروند ) و وقت نماز عصر فرا رسيد ، پس امير المؤمنين عليه السّلام در آن زمين فرود آمد و لشكريان نيز فرود آمدند و آن حضرت فرمود : اى مردم ، اين سرزمين مورد لعن و غضب خداوند است و در طىّ روزگار سه بار - و بنا بر خبر ديگر دو بار - تاكنون به عذاب الهى دچار شده يا مردمش مورد عذاب قرار گرفته‌اند و هم اكنون نيز در انتظار عذاب سوّم است و اين زمين يكى از زمينهاى مؤتفكه است ( يعنى سرزمينهائى كه دچار سرنگونى و خرابى شده و از جمله شهرهاى قوم لوط است كه خداوند آنها را با فرو بردن در زمين هلاك ساخته است ) و اين نخستين سرزمينى است كه در آن بت مورد پرستش قرار گرفته ، بنا بر اين هيچ پيامبر و وصىّ پيامبرى را جايز نيست كه در چنين زمينى نماز گزارد ، ولى هر كس از شما كه بخواهد مىتواند اينجا نماز بخواند ، پس مردم به دو سوى جاده يا راه مايل شده و به نماز پرداختند و آن حضرت بر استر رسول خدا ( ص ) سوار شده و روانه گشت ، جويريه ( راوى خبر ) گويد : من با خويشتن گفتم : به خدا قسم من از

302