است و اشكالى ندارد . و همچنين است حكم نيمخوردهء باز و شاهين و عقاب در صورتى كه خون در منقارشان ديده نشود و اگر خون مشاهده شد نميتوان از آن آب وضو ساخت يا آشاميد .
و اگر شخصى از بينىاش خون جارى شود و بينى بيفشاند و قطره هاى كوچك خون بيرون جهد و با ظرف آبى كه در پيش دارد ملاقات كند ولى ذرّات خون در ظرف يا آب ديده نشود اشكالى نيست كه با آن آب وضو گيرند ، و اگر از خون چيزى در آب به چشم آيد با آن وضو نمىتوان ساخت .
و هر گاه ماكيان و پرنده بر نجاست راه روند و سپس با پاى آلوده داخل آب شوند وضو گرفتن از آن آب جايز نيست مگر آنكه در حدّ كرّ باشد .
مترجم : « جمعى از فقها اين كلام را دليل بر متنجّس شدن آب قليل بملاقات نجس گرفته‌اند ، و آن صرف ادّعاست چون خبر ، وقوع نجس در آب را مىرساند نه تنها ملاقات را » .
و اگر در مشكى بزرگ كه در آن پر از آب بود ، موشى يا موش صحرائى يا صعوهء ( پرنده اى است كوچكتر از گنجشك كه به آن دم جنبانك گويند ) مرده بيفتد و در آب ورم كرده متلاشى شود ، نوشيدن و وضو ساختن از آن آب جايز نيست ، و چنانچه اجزاء آنها از هم نگسيخته و متلاشى نشده و جسد حيوان تازه بود در صورتى كه آن را در آورده و دور افكنند اشكالى ندارد از آن بياشامند و وضو بسازند ، و همچنين است حكم سبو و خمره و مشك و امثال اينها كه به قدر كرّ گنجايش آب ندارند .

30