ياد كرده و گويد : وى از فقهاى اماميّه بوده ، و شيخ ابو عبد الله غضائرى از او روايت كرده است ، او كتاب نفى التشبيه را تصنيف و به صاحب بن عبّاد تقديم نموده است ، و صاحب همواره او را بزرگ مىداشت و هنگامى كه نزد او بود جايش را در بالاى انجمن قرار مىداد - الى آخر - .
بطور كلَّى همهء كسانى كه از او نام برده‌اند وى را گرامى داشته و مورد ستايش قرار داده‌اند .
او از عدّه اى از مشايخ روايت كرده كه از جملهء ايشان : پدرش ابو الحسن ابن بابويه ، و برادر بزرگوارش ابو جعفر بن بابويه ، و نيز ابو جعفر محمّد بن عليّ الأسود ، و عليّ بن احمد بن عمران الصفّار ، و حسين بن احمد بن إدريس بوده‌اند .
از او نيز عدّه اى روايت كرده‌اند و از جمله : الشيخ ابو على الحسن بن محمّد ابن الحسن الشيبانيّ - صاحب تاريخ قم - و السيّد المرتضى علم الهدى علىّ بن الحسين ابن موسى ، و الحسن بن احمد بن محمّد بن الهيثم العجليّ مىباشند .
همچنين احمد بن محمّد بن نوح ابو العبّاس السيرافي از او روايت مىكند و گويد :
« در ماه ربيع الأوّل سال سيصد هجرى به بصره نزد ما آمد » . ولى اين تاريخ نادرست است زيرا شيخ و برادرش محمّد بن على بن بابويه پس از 305 به دنيا آمده‌اند ، شايد 350 به 300 تحريف شده باشد .
شيخ طوسى - رحمه الله - نيز بواسطهء جماعتى از او روايت كرده كه ظاهرا عبارت از : محمّد بن محمّد المفيد ، و ابن الغضائريّ الحسين ، و ابو الحسين جعفر بن حسكة القمّي ، و ابو زكريّا محمّد بن سليمان الحرّانيّ ، و السيّد محمّد بن حمزة المرعشيّ مىباشند .
و السلام . با استفاده از مقدّمهء كتاب معانى الاخبار و كمال الدين .
محمد جواد غفارى 1366

11