است و از اعظم نعمت ها حضرت رب العالمين همچنان كه اهل سنّت نيز همگى به اين قايل ومعترفند و عمل خلفاء و ساير اذناب ايشان نيز شاهد بر اين است زيرا كه نعش پيغمبر را واگذاشتند و متوجه تعيين خليفه شدند و چنان چه تعيين از امور لازمه اسلام نمى بود ، نمى بايست در آن وقت كذا مرتكب آن شوند و حق تعالى خبر داده كه من دين را كامل كردم ونعمت را تمام نمودم و با وجود اين نتواند شد كه تعيين نشده باشد .
و از سنّت آن چه دلالت بر مطلوب ما مىكند بى حدّ وحصر است و از جمله آن چه در طرق مخالفين رسيده است ، حديثى است كه در « الصراطالمستقيم » از جرير طبرى روايت كرده است كه قبيله بنى كلاب به خدمت سيّدعالم ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) آمدند و عرض كردند كه ما با تو بيعت مىكنيم به اين شرط كه بعد از تو امارت با ما باشد ، حضرت فرمود : اختيار آن با خداست به هركه خواهد مىدهد .
وايضاً حافظ محمّدابن مؤمن شيرازى كه از اكابر علماى سنّيان است از انس بن مالك روايت نموده كه پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) در تفسير آيه مباركه « و يخلق ما يشاء و يختار ما كان لهم الخيرة » [1] فرموده كه يعنى خداى عزّوجلّ آفريد آدم را از گِل ، چنان كه خواست و اختيار نمود مرا و اهل بيت مرا از جميع خلق ، وبرگزيد ما را از ميان شما ومرا پيغمبر كرد وعلى ابن ابى طالب را وصى گردانيد و اختيار كار را به بندگان نداده است ، بلكه خود اختيار مىكند هر چه را مىخواهد . پس من و اهل بيت من برگزيدگان خدا وبهترين خلق اوئيم .
ومخفى نيست كه اين حديث هم صريح است در اين كه اختيار امامت با خدا است و ديگرى اختيار تعيين آن را ندارد وهم صريح است در اين كه وصى وخليفه پيغمبر بعد از او على بن ابى طالب است و بى چارگان مساكين اهل سنّت چون ديده‌اند كه نصّى از براى خلافت خلفاى ايشان در هيچ جا موجود نيست

[1] سوره قصص آيه 68

86