عقلا او را مذمّت مىكنند ، چگونه ابو بكر نصب خليفه ديگر نمود وعمر بناى خلافت را بعد از خود بجايى گذاشت ومعاويه طاغى بيعت را از جهت يزيد شقى ياغى از مردمان گرفت و ساير امرا وسلاطين بعد از خود تعيين كسى را نمودند كه امر مردم معطل نماند و خاتم پيغمبران ومبعوث بر كافه انام كه احكام عظيمه از جانب خدا آورده بود و هنوز احكام را به جميع نرسانيده بود ومفسدان دين او بسيار بودند و در كمين بودند كه بعد از رحلت او از دنيا ، تخريب دين او كنند اراده رفتن از دنيا مىكند و احدى را تعيين نمى كند كه دين او را محافظت نمايد ومطلقا در اين فكر نمى باشد . و نمى تواند شد كه تعيين آن را موكول به مردمان كند با وجود آن كه مىداند كه ايشان را اغراض فاسده و آراءِ مختلفه متباينه مىباشد هيهات هيهات كه اين طريقه پيغمبران اولى العزم سيما افضل و خاتم ايشان باشد .
ششم آن كه هرگاه تعيين و نصب امام به اختيار رعيّت باشد بايد تبديل وعزلش نيز به اختيار ايشان باشد ، همچنان كه در ميان اين طايفه نسبت به ملوك وپادشاهانش معمول است و معلوم است كه امامى كه نصب وعزلش در دست مردمان باشد نايب پيغمبر نخواهد بود .
هفتم آن كه اماميه را اعتقاد آن است كه همچنان كه به بعث نبي عقلاً بر خداى تعالى واجب است همچنين تعيين امام وبرانگيختن او بر مردمان نيز عقلاً بر خدا واجب است ، زيرا كه امام لطف است نسبت به بندگان ، ولطف بر خدا واجب است و نصب او اصلح به حال بندگان است و آن چه اصلح است بر خدا واجب است و ساير ادلّه كه دلالت بر وجوب ارسال رسل مىكند ، دلالت بر وجوب نصب امام نيز مىكند و شبهه نيست كه هرگاه تعيين امام عقلاً بر حق تعالى واجب باشد ، نصّ كردن بر او نيز بر خدا واجب خواهد بود و بايد البته نصّ از جانب او برسد و با وجود اين مردمان را در آن مدخليّتى نخواهد بود

84