پيش از اين ، اين سخن را از تو مىشنيديم گمان نبود كه دو كس با تو مخالفت كنند و ابو بكر گفت اگر بيعت به من نكنى تو را جبر به بيعت نمى كنم ، پس با وجود اظهار نمودن حضرت امير ( عليه السّلام ) وبسيارى از خواص صحابه وقاطبه بنى هاشم مر نصّ بر خلافت را ديگر سكوت بعضى يا بسيارى يا اكثر از مردم كه مطلقاً در فعل ايشان حجّتى نيست چه دلالتى بر عدم نصّ دارد .
و از جمله آن چه شاهد عدل وگواه صدق است بر مطلوب اين اشعار است كه قاضى حسين ميبدى شافعى در « شرح ديوان » روايت كرده است از على بن احمد و احدى از ابو هريره كه او گفت : على ( عليه السّلام ) در حضور ابو بكر وعمر وعثمان وطلحه وزبير وعبدالرحمن و فضل بن عباس وعمار ياسر وعبداللّه مسعود وسلمان و ابو ذر ومقداد گفت :
« لقد علم الاناس بانّ سهمى * من الاسلام يفضل كلّ سهم و احمد النّبى أخى وصهرى * عليه اللّه صلّى ابن عمّى وإنّى قائد للنّاس طرّاً * إلى الاسلام من عرب وعجم وقاتل كلّ صنديد رئيس * وجبّار من الكفّار ضخم وفى القران ألزمهم ولائى * وأوجب طاعتى فرضاً بعزم كما هارون من موسى أخوه * كذاك أنا أخوه وذاك اسمى لذاك أقامنى لهم اماماً * وأخبرهم به بغديرخمّ فما ( فمن ) منكم يعادلنى بسهمى * واسلامى وسابقتى ورحمى فويل ثمّ و يل ثم ويل * لمن يلقى الاله غداً بظلمى وويل ثمّ و يل ثمّ ويل * لجاحد طاعتى ومريد هضمى وويل للذى يشقى سفاهاً * يريد عداوتى من غير جرمى » [1] ترجمه اين ابيات آن كه :

[1] اين اشعار در ديوان على عليه السلام ياد شده است .

162