چپم و هر چه بعد از من خواهد شد تا روز قيامت به من مىگفت و من همه را به على مىگفتم .
حديث هفتم حديث مشهور متواتر است كه در روز خندق در وقتى كه عمروبن عبدود به ضربت آن حضرت كشته شد ، پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) در شأن او گفت : « ضربة علىّ يوم الخندق أفضل من عبادة الثقلين إلى يوم القيامة » يعنى ضربتى كه على در روز خندق بر عمروبن عبدود زد ، افضل است از عبادت جن و انس تا روز قيامت .
ومخفى نيست كه كسى كه يك ضربت او افضل از جميع عبادت همه جن و انس باشد ، ديگر چگونه مىتواند شد كه كسى به مرتبه او برسد و در فضيلت مساوى او باشد . و از طرق مخالفين مروى است كه كسى از حذيفه پرسيد كه : حديثى در فضيلت مرتضى على ( عليه السّلام ) بگو . حذيفه گفت : به خدا قسم كه اگر اعمال همه اصحاب محمد ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) را از روزى كه معبوث شده تا روز قيامت در يك كفه ميزان گذارند و عمل على ( عليه السّلام ) را تنها در كفه ديگر ، هر آينه عمل على ( عليه السّلام ) راحج باشد ، سائل از اين حديث تعجب نمود . حذيفه گفت : اى مرد از اين قول تعجب مىكنى ، كجا بود ابو بكر و عمر وحذيفه و همه اصحاب محمد ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) در روزى كه عمروبن عبدود به ميدان آمده مبارز مىخواست و احدى به برابر او نرفت سواى على ( عليه السّلام ) كه به مقابل او رفت واو را كشت ، به خدا كه همان ضربت او بهتر است از همه اعمال اصحاب محمّد ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) تا روز قيامت .
حديث هشتم حديث مواخات است كه حضرت پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) هر دو نفر از اصحاب را با هم برادر كرد وعلى را از براى خود گذاشت و اين حديث را اكثر علماى اهل سنّت به الفاظ مختلفه با اتفاق در معنى نقل كرده‌اند ، مثل ترمذى در « صحيح » خود و احمد حنبل در چند موضع از « مسند » خود وشارح مصابيح در « مناقب » [ ؟ ] و ابو داود در « سنن » وثعلبى در « تفسير » و صاحب « جمع بين الصحاح الستة » وبلادرى ورزين ابن العبدرى و اسلامى ( كذا ) و ابن بطة به شش طريق ووكيع

127