« اللهمّ هوءلآء أهل بيتى وخاصّتى اللهمّ اذهب عنهم الرجس وطهرّهم تطهيرا » يعنى بار خدايا اين جماعت اهل بيت وخاصان من اند بر طرف كن از ايشان هر بدى ومعصيتى را و پاك كن ايشان را از هر عيب وگناهى ، پس آيه تطهير نازل شد .
و بعضى از متعصبان سنّيان گفته‌اند كه : مىتواند كه مراد از اهل بيت زنان حضرت پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) باشند به قرينه اين كه اين آيه در ميان آياتى واقع شده كه در احوال ايشان نازل شده .
و اين قول در نهايت ضعف وسخافت است ومخالف است با روايات صحاح كثيره كه اكابر مشايخ ايشان در كتب معتبره خود روايت كرده‌اند و در « صحيح » بخارى ومسلم و ابى داود همين قضيه به همين نحو از امّ سلمه وعايشه وزينب روايت شده كه همين پنج نفر در زير عبا بودند و زنان هيچ يك داخل عبا نبودند . زينب گفت من هم داخل عبا شوم ؟ حضرت رسول ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) فرمود : به جاى خود باش عاقبت تو به خير باد . عايشه گفت : من داخل شوم ؟ حضرت فرمود : دور شو ، امّ سلمه گوشه عباء را گرفته خواست داخل شود وگفت : من هم از اهل بيت توأم . حضرت عبا را از دستش كشيد وگفت : عاقبت تو به خير است .
وثعلبى در « تفسير » خود از ابى سعيد خدرى روايت كرده است كه حضرت رسول ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) فرمود كه اين آيه در شأن من وعلى وفاطمه وحسن وحسين نازل شد و بعد از آن ثعلبى كيفيّت نزول آيه را به نحوى كه مذكور شد روايت نموده و رفتن امّ سلمه كه داخل عبا شود ومنع نمودن حضرت او را نيز روايت كرده است .
و صاحب « جامع الاصول » همين حكايت امّ سلمه را نيز از « صحيح » ترمذى روايت كرده است و ابن حجر كه از جمله متعصبان اهل سنّت است در كتاب « صواعق محرقه » گفته است كه اكثر مفسران را اعتقاد آن است كه اين آيه در شأن

120