جميع مسلمين بعد از پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) غير على وفاطمه وحسن وحسين ( عليهم السّلام ) احدى ديگر معصوم نبود و هيچ كس دعواى تحقق عصمت از براى احدى غير ايشان نكرد وفاطمه وحسنين ( عليهم السّلام ) در زمان حضرت اميرالمؤمنين ( عليه السّلام ) در معرض خلافت نبودند ، پس عصمت به نحوى كه شرط امام است منحصر است در جناب اميرالمؤمنين ( عليه السّلام ) و از جمله آن چه صريح است در عصمت و طهارت اهل بيت از جميع ذنوب وعيوب آيه تطهير است كه حق تعالى مىفرمايد :
« إنّما يريداللّه ليذهب عنكم الرجس أهل البيت و يطهركم تطهيرا » [1] يعنى اين است وجز اين نيست كه حق تعالى اراده كرده است كه بر طرف كند از شما اهل بيت شرك و شك و هر بدى را و پاك گرداند شما را پاك گردانيدنى و [ الرجس ] چون اسم جنس است ولامش لام جنس است ، لهذا شامل همه افراد رجس است خواه رجس باطنى وخواه ظاهرى وخواه كبير وخواه صغير . ومفعول « يطهركم » مخذوف است ، پس شامل خواهد بود هر امرى را كه تطهير تعلق به آن تواند گرفت .
پس مراد اين است كه جميع معاصى و بدى ها را از ايشان بر طرف نموده كه ايشان را از هر عيب وناخوشى پاك گردانيده و به اتفاق جميع مفسرين ومحدثين شيعه وسنى مراد از اهل بيت ، پيغمبر ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) ومرتضى على ( عليه السّلام ) وفاطمه وحسنين ( عليهم السّلام ) اند و اين در شأن عاليشان اين پنج بزرگوار نازل شده و در « جمع بين الصالح الستة به چند طريق و در « مناقب » ابن مردويه به چند طريق و در « جمع بين الصحيحين » و « مسند » احمد حنبل و « تفسير » ثعلبى وسائر كتب معتبره ايشان به طرق متعدّده كه متجاوز است از حد تواتر روايت كرده‌اند به الفاظ مختلفه كه حضرت رسول ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) عبايى بر دوش گرفت و اين چهار معصوم را داخل در آن عبا كرد وگفت :

[1] سوره احزاب آيه 33

119