شهرت حجّت نيست .
وچگونه عاقل تصور مىكند كه امرى كه على ابن ابى طالب آن را باطل بداند اذعان به آن بر مسلمانان واجب باشد وچگونه اجماعى واجب الاتباع منعقد مىشود و آن حضرت مخالفت مىكند ومكرّر مذمت ايشانى كه داخل شده مىكند .
و اگر بر خلافت ابو بكر اجماع قطعى منعقد شده بود و اذعان به آن بر مؤمنان لازم بود وخلافت ، حقّ اميرالمؤمنين ( عليه السّلام ) نمى بود و ابو بكر آن را غصب نكرده بود ، چرا مكّرر آن حضرت اظهار مظلوميت خود وظلم خلفاء و غصب كردن ايشان بر حق او را مىنمود و كلمات وخطب آن عالى جناب مملو از شكايات است همچنان كه بسيارى از آن را اهل سنّت در كتابهاى خود نقل كرده‌اند و بعضى از عبارات آن حضرت كه دال بر اين معنى بود ، در بعضى مباحث سابقه گذشت و بعضى ديگر ان شاءاللّه مذكور مىشود و در اين جا بعضى از خطبه شقشقيه كه به تواتر ثابت است كه از آن عالى جناب است را نقل مىكنيم كه معلوم شود كه با وجود صدور اين كلمات از آن منبع كرامات ديگر كسى تصور مىكند كه او خلافت خلفاء ثلاثه را حق داند و آن خطبه اين است كه فرموده است : « لقد تقمّصها ابن ابى قحافة و أنّه ليعلم أنّ محلّى منها محلّ القطب من الرحى ينحدر عنّى السّيل ولا يرقى إلىّ الطّير فسدلت دونها ثوباو طويت عنها كشحا وطفقت أرتاى بين أن أصول بيدجذّاء أو أصبر على طخية عميايهرم فيها الكبير و يشيب فيها الصغير و يكدح فيها مؤمن حتّى يلقى ربّه فرايت أنّ الصّبر على هاتى احجى فصبرت و فى العين قذى و فى الحلق شجى أرى تراثى نهباً حتّى اذا مضى الأوّل لسبيله فادلى بها إلى فلان بعده ثم تمثّل بقول الاعشى :
شتّان ما يومى على كورها و يوم حيّان أخى جابر فياعجبا بيناهو يستقيلها في حياته إذعقدها لاخر بعد وفاته لشدما تشطّر

110