مانند اين روايت در كنز العمال هم به نقل از طبرانى آمده است . [1] همينطور در كنز العمال از ابن عساكر از ابى بكرة روايت كرده كه : « پيامبر ( ص ) براى نماز صبح تكبير گفت . سپس به آنان اشاره كرد . آنگاه رفت و غسل كرد و در حالى كه از سرش آب مىچكيد ، آمد . » [2] مانند آن در كتاب موطأ مالك تحت عنوان « اعادة الجنب الصلاة و غسله اذا صلى و لم يذكر » آمده است . اخبار ديگرى نيز نقل كرده‌اند كه بطلان آن آشكار است . زيرا همگى مىرساند كه نماز خود را نشكستند و آن را با پيامبر ( ص ) ، پس از اينكه غسل كرد و نماز گزارد ، تمام كردند . قطعا چنين كارى باطل است . زيرا بين نماز فاصلهء زيادى افتاده است .
از اين گذشته ، با پيشى گرفتن مأمومين از امام جماعت در تكبيرة الاحرام ، جماعت منعقد نمىشود . بدين ترتيب احاديثى كه نسيان پيامبر ( ص ) را براى غسل كردن ، بيان مىدارد ، اشكال روى اشكال است . پس معلوم مىشود كه اين روايات دروغ بر سيّد پيامبران است . روايتى هم در كنز العمال آمده كه دروغ بر سيّد اوصياى الهى است . روايت اين است : « امير المؤمنين ( ع ) در حالى كه جنب بود ، نماز مردم را اقامه كرد . پس از نماز آنان را به اعاده نماز دستور داد . » [3] چگونه اين روايت دروغ نباشد و حال اينكه در مذهب اهل بيت ( ع ) ، در صورت جنابت امام ، اعادهء نماز بر مأمومين لازم نيست . شايد انگيزه اى كه اينان را وادار كرده تا بر پيامبر ( ص ) و وصى او ( ع ) دروغ ببندند ، فقط شئون بزرگان خودشان بوده است . در كنز العمال اندكى پيش از اين ، حديث ديگرى آمده است : « عمر نماز صبح را در حالت جنابت براى مردم اقامه كرد و دو ركعت نماز را بدون طهارت به جاى آورد . » همچنين روايت شده : « عثمان در حالت جنابت نماز را براى مردم اقامه كرد . » ليكن عثمان گمان كرده بود كه از جنابت خبر نداشته است .
از آنچه در اينجا و پيش از اين بيان كرديم ، در مىيابيد كه پاسخ خصم از حديث سهو پيامبر ( ص ) و سهو در سهو ، چگونه است ؟ براى ارتكاب اين دروغ بر پيامبر ( ص ) هم انگيزه اى جز دفع نقص از اولياى خود نداشتند كه بارها و بارها از آنان چنين سهوهايى سرزده بود . حتى در كنز العمال روايت شده كه :
عمر نماز مغرب را براى مردم اقامه كرد و چيزى قرائت نكرد تا سلام گفت . چون از نماز فراغت يافت ، جريان را به او گفتند . چنين عذر آورد كه در نماز شترى را

[1] . كنز العمال ، ج 4 ، ص 223 .
[2] . همان منبع .
[3] . همان منبع .

499