" به من فرمان داده شده كه به ظاهر افراد داورى كنم ، كار درون افراد با خداست " .
ثانيا - پيامبر منافقين را نيز جزء اصحاب خويش دانسته است ، " بخارى " مىگويد :
- " عمر " از پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) اجازه خواست كه گردن " عبد الله بن أبى " منافق را بزند ، حضرت فرمود : او را رها كن ، مبادا مردم بگويند محمد ( صلى الله عليه وآله و سلم ) اصحابش را مىكشد [1] .
ثالثا - منافقين شناخته شده نبودند ، " بخارى " گويد : " عمر " از رسول خدا ، درخواست كرد كه گردن " ذو الخويصره " - كه به پيامبر گفته بود به عدالت رفتار كن - را بزند ، حضرت فرمود :
- " او را رها كن ، زيرا يارانى دارد كه هر يك از شما نماز خود را در برابر نماز او و روزه خود را در برابر روزه او كوچك مىشمارد ، آنها قرآن مىخوانند ولى از گلوى آنان فراتر نمىرود ، و چون بيرون جستن تير از كمان از دين بيرون مىروند " [2] .
رابعا - قرآن كريم هم آنان را ناشناخته معرفى مىكند :
- * ( و من أهل المدينة مردوا على النفاق لا تعلمهم نحن نعلمهم ) * [3] .

[1] صحيح " بخارى " كتاب التفسير ، سوره منافقون ، ح 8 ، ج 6 ، ص 193 .
[2] صحيح " بخارى " ، كتاب الانبياء ، باب علامة النبوة ، ح 37 ، ج 4 ، ص 243 .
[3] سوره توبه ، آيه 101 .

74