نماز جمعه گذارده باشند و نزد بعضى ديگر نماز جماعت گذارده باشند و اين قول احوط است به جهت يقين براءة به آن و تفسير اين مسجد كرده‌اند به مسجد مكه و مدينه و جامع كوفه و بصره پس بنا بر اين آيه مخصوص باشد بخبر واحد اگر اخبار به آن متواتر نباشد چهارم اينكه باطل مىشود اعتكاف به مباشرت مذكوره زيرا كه نهى در عبادت مبطل آنست هم چنان كه در اصول مقرر شده و ديگر آنكه مباشرت مبطل صوم است و صوم نزد ما شرط است در اعتكاف و بطلان ( شرط ظ ) صوم مستلزم بطلان مشروط است و در ( اينمقام ) دو مسئله ديگر بايد دانست يكى آن كه شافعى صوم را شرط اعتكاف نميداند و نزد ابو حنيفه شرطست هم چنان كه قول ما است دوم نزد شافعى اعتكاف محدود و معين نيست پس نزد او جايز است و اگر چه يك ساعت باشد و ابو حنيفه حد آن كرده بيكروز و مالك تجويز كمتر از ده روز نميكند و اصحاب ما برانند كه كمتر از سه روز جايز نيست به جهت روايات صحيحه از ائمهء هدى ص و از امام على بن الحسين زين العابدين عليه السّلام روايتست كه رسول صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود كه هر كه ده روز عشر آخر ماه رمضان معتكف شود هم چنان بود كه حج و عمره كرده باشد * ( تِلْكَ ) * آنچه مذكور شد از احكام روزه و اعتكاف * ( حُدُودُ اللَّه ) * اندازهاى خدايست كه در دين محدود و مقرر فرموده * ( فَلا تَقْرَبُوها ) * پس نزديك مشويد آن را اين مبالغه است در منع تجاوز از آن چه وقتى كه قرب بدان واقع نشود تجاوز خود چگونه صورت بندد چنان كه در انوار گفته كه آن نهى است از نزديك شدن به حدى كه حاجز است ميان حق و باطل تا بباطل نزديك نشود چه جاى آنكه از آن تخطى نمايد كما قال عليه السّلام ان لكل ملك حمى و ان حمى اللَّه محارمه فمن وقع حول الحمى يوشك ان يقع فيه يعنى هر پادشاهى را غرقيست و غرق خدا محارم او است پس هر كه چرد در گرداگرد قرق نزديك باشد كه در آن واقع شود و اين ابلغ است از فَلا تَعْتَدُوها و يا آنكه معنى آنست كه نزديك حدود خدا مشويد بمخالفت از آن * ( كَذلِكَ ) * همچنين كه تبيين اين احكام فرموده * ( يُبَيِّنُ اللَّه ) * بيان مىكند خدا * ( آياتِه ) * نشانهاى خود را از امر و نهى و وعد و وعيد * ( لِلنَّاسِ ) * براى عامهء مردمان * ( لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ) * شايد كه بپرهيزند و از حدود در نگذرند و مخالفت اوامر و نواهى نكنند و بعد از آن بيان حكمى ديگر از احكام شريعت ميفرمايد كه * ( وَلا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ ) * و مخوريد اموال خود را كه واقع است * ( بَيْنَكُمْ ) * ميان شما يعنى مخوريد مال يكديگر را * ( بِالْباطِلِ ) * بناشايست و نابايست يعنى بايد كه نخورد بعضى از شما حق بعضى ديگر را بر وجهى كه حق تعالى اباحهء آن نفرموده باشد چون دزدى و قمار و خيانت و غصب و عقود فاسده يا مالهاى خود را بنا مشروع