باشند و رسم [1] سؤال در ايشان نيست و از كسب خود خورند و سادات بزرگ مستجاب - الدعوة در ايشان بوده‌اند : چون سيد رضا [2] و سيد عماد الدين عبد العظيم الحسنى [3] النقيب كه از اكابر نقباء زمان خود بود و متقى و پرهيزكار [ و مقبول عند الخواص و العوام [4] ] و املاك بسيار داشت . ازو نسل نيست . و سيد عز الدين [5] احمد كه درين زمان نقابت كرد ، سيدى عاقل فاضل بود و مجالست [6] بيشتر با شيخ جمال الدين گيل داشتى [7] و اكثر بنين و بنات ايشان متقى و پرهيزكار باشند و از سب صحابه محترز و درين عهد از ايشان مولانا مرتضى اعظم [ اقضى القضاة و الحكام ، مبين الشرائع و الاحكام [8] ] ، سيف - الملة و الدين محمد الحسنى [9] قاضى القضاة دار الملك سلطانيه و تومان قزوين و ابهر و زنجان و طارمين است [10] و متابع مذهب امام اعظم شافعى رضى الله عنه [ و در قطع قضايا از جادهء شرع تجاوز نمىكند . [11] ] العلماء الاكابر علماء قزوين بيشتر صاحب علوم تفسير و حديث و فقه بوده‌اند و در طاعت و عبادت درجات عالى داشته [ و در علومى كه دين را از آن خللى باشد شروع كمتر نموده و در كار دين و تقويت مذهب خود بغايت صلب بوده و اكابر آنجا مرتبه و جاه عظيم يافته‌اند و بعضى بوزارت رسيده ] [12] افتخاريان [13] اصلشان افتخار الدين محمد بكرى بود ، از نسل امير المؤمنين ابو بكر صديق رضى الله عنه ، و او مردى دانشمند و متقى بود . پيش امام سعيد محمد بن يحيى نيشابورى [14] تحصيل كرده [ و به قدر منالى داشت [15] ] . از احفاد او ملك سعيد افتخار الدين محمد بن ابى نصر [ طاب ثراه ، در عهد دولت مغول ، بزرگترين اكابر قزوين شد و او [16] ] ملكى عادل و عاقل صاحب [17] حزم و رأى بود و در تدبير امور

[1] - ب : رسوم .
[2] - در نسخ م ، ر اينجا سفيد مانده
[3] - ر ، ق ، ب الحسينى . و صحيح همان حسنى است ( رك سراج الانساب نسخهء خطى كتابخانه ملك تهران )
[4] - ق ندارد .
[5] - ب : محمد - ق : حمد
[6] - ق : صحبت او - ب ، ف : مجالست او
[7] - ب : بود
[8] - ق ندارد
[9] - ق ، ب : الحسينى
[10] - ق : بود
[11] - ق ندارد
[12] - ق ندارد
[13] - ق : افتخار الدين - م : افتخاران
[14] - ب : نيسابورى
[15] - ق ندارد
[16] - ب ندارد
[17] - ق : عالم عادل صاحب . . - ب : عاقل صاحب .

798