نه چر تندينى و و چه خورى سو * به سپهرت شوان مانك خاشمانى بشم بنه هو ناو دلياديان را * به آن دانشگهى [ يا نشكمى ] گر كى توانى اتون بم ير زدلياويم بو جسك * بشه بومى و بومى خاسه جانى به اين گتى بوايه چون بشيرى * چو من چين مىشود لى آن گمانى بجز شمشير وه بىمرگ نبام * بخور سگ و چه مك زيوندانى ابو العلاء گنجه اى و هو محمود بن [1] اشعار خوب دارد . استاد خاقانى بود و در حق خاقانى گفته است :
شعر شبى گادم از روى مستى فلان را * فلان كيست صاحبقران جهان [2] را امير اجل خواجه [3] خاقانى ما * كه فخرست [4] او مر زمين و زمان را بمستى فتاد اين چنين سهو [5] بر من * بمستى چنين پر فتد مردمان را چون بسمع خاقانى رسيد ، در قصد او ايستاد [6] . ابو العلاء درين معنى گفت :
شعر از آنگه كه از مادر دهر زادم * بفضل و هنر در جهان اوستادم [7] مرا شصت سال [ است و از خاك اران ] [8] * بود شانزده تا بشروان فتادم غريبى ضعيفم ثناگوى خسرو * نگويم كه كيخسرو و كيقبادم تو اى قرة العين فرزند مائى * منت هم پدر خوانده هم اوستادم

[1] - در نسخهء م ، ر فاصله منظور شده - شرح حال او در نسخهء ب ، ق نيامده . مجمع الفصحا نوشته « نام او نظام الدين » بوده است .
[2] - ب : برگوى صاحبقران
[3] - م : مير
[4] - ب : فخر است ازو
[5] - ر ، ب : چنين كار
[6] - م : استاد ب : در ايستاد
[7] - ر ، ب : داد دادم
[8] - ر : است از خاك - ب : است از خاك ايران .

722