كند گفت عبور كنيد و بگذريد كه حافظ ما در بحر هم آن كسيست كه حافظ ماست در برّ و در آن وقت كه ملك بن عامر اسب را در فرات راند و مردم او را بدان سبب ملامت كردند گفت هر كس كه اجل او در آيد در گذرد و وفات يابد و هلاك شود و همچنين كلبى گويد كه از جمله اشراف اشعريان در ايام اسلام ملك بن عامرست كه بر آب دجله روز مداين با هفت كس عبور كرد و بگذشت و چون ديگر مردم آنچنان ديدند دليرى او بعد از آن عبور كردند و اهل عجم و فرس را بهزيمت كردند و همچنين كلبى گويد كه ملك بن عامر آن كسى است كه عمر بن خطَّاب نامه نوشت بنعمان بن مقرن كه در كارها مشورت با ملك بن عامر كند و اما او را متولَّى امور مردمان نكند در هيچ چيزى از ترس آنك نبايد كه آن كند كه در روز دجله كرد و هم از كلبى روايتست كه ملك بن عامر از جمله معمّرين است چنانچ روايتست كه او را دويست سال بوده است و ملك درين باب شعرى گفته است و از آنها اين است :
شعر ماذا اري من الحيوة اذا * خلقت مثل المعبد الخرب لا اسمع الصّوت ان دعيت و لا * اكفى عن شانئى و لا كلب هل بعد عمر و عامرين معا * و بعد كلثوم فارج الكرب صيد غرانيق حيث ما سلكوا * تأوى اليهم طوائف العرب نام جماعتى كه در كشتى نشستند و هجرت كردند و بمكّه بنزديك رسول عليه السّلام آمدند از مردان و زنان از آن جمله از قبيلهء بنى بكر بن عامر بن غدر : ابو موسى عبد الله بن قيس ، اخوه ابى برده عامر بن قيس ، اخوه ابو و هم مجيد بن قيس ، اخوه ايضا ابو دهم محمّد بن قيس ، عبد الله بن ابى برده ، ام موسى دختر عامر زوجهء ابى موسى ، برده بنت ابى برده ، ابو مالك عامر بن ابى شريح ، كعب بن شريح [1] ، و او بزرگترين پسر شريح است ، ابى سليم محزوم بن ابى ملك و او را ابو ملك گفته اند ، ابو مسلم محزوم و بروايتى مخزّم ، عبد الرحمن حروه ، عبد الله يذاجه ، سهم بن مسروح ، بلال بن كنوده ، حرز بن جناب ، مهاجرين زياد [ ند ] و

[1] - خ ، ل : كعب ابن ابى شريح ،

270