مجموع اين كه ياد كرده شد پانزده مرد و دو زناند و از بنى دنبه بن . . . [1] از بنى عامر بن غدر :
عبيدة بن هانى و هو ابو عامر ، عامر بن هانى ، عامر بن ابى عامر ، سواد بن عسامه ، حمكون بن هانى و اينها پنج مردند و از بنى خيبر از بنى عامر بن غدر دو پسر كسرى [2] و نام ايشان نبرده‌اند و اينها دو مردند پس مجموع بنى عامر بن عامر بن غدر بيست و سه [3] مرد و دو زناند و از بنى تبع بن ارغم بن اشعث : خلف و زاهره پسران هانى و از بنى مزور بن ربيعة بن ارغم پنج نفر : كعب بن قحفان ، نقيع بن قحفان ، كعب بن عاصم ، عويم ، كعب ، و از قبيلهء بنى عالية بن تويه يك نفر : عبيدة بن عطيف و از قبيلهء ساميه از ركب [4] پس از بنى ثابت عبد الله و سعد ابناى سميع ، هجيفه ، مجيده دختران سميع [5] و از قبيلهء بنى حارث و بنى ثابت پسران مبرّح پس مجموع چهار مرد و دو زن بودند و از قبيلهء بنى ذخران بن وائل بن ناجيه شش مرد و دو زن بوده : ملك و الترخومى ابناى فاخر ، عوف بن دوامه ، حريم بن عبيد ، عامر و بلغه و معهما ابنتاهما و از بنى ناجية بن سنان يك نفر : ابى ثوير و از قبيلهء بنى حنيك بن العريضة بن الجماهر دو نفر : عبد الله [6] كعب و برادرش و نام او را نبرده‌اند و از قبيلهء بنى وايل بن . . . [7] يك نفر ابو هانى اعور ، ازين جمله چهارده مرد و چهار زن شامىاند و از قبيلهء كعب بن قاضيه دو نفر : ابو عبيد و الاقرع و هم از اشعريان شش نفر : سليمان بن شريح ، جون بن عوف ، مهاجر بن عذره ، عبد الرّحمن بن شريح بكرى ، كعب بن عاصم ، بليع عامر بن فره ، و از قبيلهء زعابج از بنى حارث پس از بنى ثابت يك نفر مبرّح و از قبيلهء بنى ثابت پس از بنى ملك ابو حرزة بن تبع بن مخطَّم [ كه ] سال فتح مكّه با رسول بود بعد از وفات رسول بيمن باز رفت و همچنين در غربت بود تا آنگاه كه بيمن وفات يافت و از قبيلهء بنى ذخران ملك بن عامر كه جدّ عرب قم است و او دو هجرت كرده است پس مجموع آنهايى كه نام ايشان محفوظست از آن جمله كه در سفينه نشستند پنجاه و پنج مرد و شش زن بودند و ايضا از آن جمله كه در آن كشتى نشسته‌اند يكى شريح بن عامر بن هانى بن ملك و ابو قحفان و عدد زوجه ابى موسى و ابى ملك كه پيش از فرود آمدن قرآن خمس را قسمت كرده و نام ايشان نبرده از اهل و فرزندان و عيال اينها كه ياد

[1] - بياض در اصل ،
[2] - خ ، ل : كبرى ؟
[3] - صحيح 22 مرد مىباشد ،
[4] - نام قبيلهء است ،
[5] - خ ، ل : سمع ،
[6] - خ ، ل : عبد الرحمن ،
[7] - بياض در اصل ،

271