إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 655)

< شعر > ( ( 3688 ) ) نيست آن جنبش كه در اصبعتر است پيش اصبع يا پسش يا چپ وراست ( ( 3689 ) ) وقت خواب ومرگ از وى مىرود وقت بيدارى قرينش مىشود ( ( 3690 ) ) از چه ره مىآيد اندر اصبعت كاصبعت بىاو ندارد منفعت ( ( 3691 ) ) نور چشم ومردمك در ديده ات از چه ره آمد به غير شش جهت ( ( 3692 ) ) بىجهت دان عالم امر وصفات عالم خلق است حسها وجهات ( ( 3693 ) ) بىجهت دان عالم اى امر صنم بىجهتتر باشد آمر لاجرم ( ( 3694 ) ) بى بىجهت دان عقل وعلام البيان عقلتر از عقل وجانتر هم ز جان ( ( 3695 ) ) بىتعلق نيست مخلوقى بدو آن تعلق هست بىچون اى عمو ( ( 3696 ) ) زان كه فصل ووصل پى بر از دليل ليك پى بردن نينديشد عليل ( ( 3698 ) ) پى پياپى مىبر از دورى ز اصل تارك مرديت آرد سوى وصل ( ( 3699 ) ) اين تعلق را خرد چون پى برد ؟
بسته فصل است ووصل است اين خرد ( ( 3700 ) ) زين وصيت كرد ما را مصطفى بحث كم جوييد در ذات خدا ( ( 3701 ) ) آن كه در ذاتش تفكر كردنى است در حقيقت آن نظر در ذات نيست ( ( 3702 ) ) هست آن پندار او ، زيرا به راه صد هزاران پرده آمد تا اله ( ( 3703 ) ) هر يكى در پرده‌اى موصول جوست وهم او آن است كان خود عين اوست ( ( 3704 ) ) پس پيمبر دفع كرد اين وهم ازو تا نباشد در غلط سودا پز او ( ( 3705 ) ) زان كه كرد از وهم او ترك ادب بىادب را سرنگونى داد رب ( ( 3706 ) ) سرنگونى آن بود كه سوى زير مىرود پندارد او كاو هست چير ( ( 3707 ) ) زان كه حدّ مست باشد اين چنين كه نداند آسمان را از زمين ( ( 3708 ) ) در عجبهايش به فكر اندر رويد از عظيمى وز مهابت گم شويد ( ( 3709 ) ) چون ز صنعش ريش وسبلت گم كنيد حدّ خود دانيد آنگه تن زنيد ( ( 3710 ) ) جز كه لا احصى نگويد او ز جان كز شمار وحدّ برون است اين بيان < / شعر >

67