فرمودن شاه اياز را كه اختيار كن از عفو ومكافات ولطف هر چه كنى اين جا صواب است ودر هر يكى مصلحتهاست كه در عدل هزار لطف درج است « ولكم فى القصاص حيوة » آن كس كه كراهت قصاص را در اين يك حيات قاتل نظر مىكند ودر صد هزار حيات كه معصوم ومحقون خواهند شدن در حصن بيم سياست نمىنگرد < شعر > ( ( 2109 ) ) كن ميان مجرمان حكم اى اياز اى اياز پاك با صد احتزاز ( ( 2110 ) ) گر دو صد بارت بجوشم در عمل در كف جوشت نيابم يك دغل ( ( 2111 ) ) ز امتحان شرمنده خلق بىشمار امتحانها كرده ايشان شرمسار ( ( 2112 ) ) بحر بىقعر است تنها علم نيست كوه وصد كوه است تنها حلم نيست ( ( 2113 ) ) گفت مىدانم عطاى توست اين ور نه من آن چارقم وآن پوستين ( ( 2114 ) ) بهر اين پيغمبر آن را شرح ساخت كان كه خود بشناخت يزدان را شناخت ( ( 2115 ) ) چارقت نطفه است وخونت پوستين باقى اى خواجه عطاى اوست اين ( ( 2116 ) ) بهر آن داده است تا جويى دگر تو مگو كه نيستش جز اين قدر ( ( 2117 ) ) زان نمايد چند سيب آن باغبان تا بدانى نخل ودخل بوستان ( ( 2118 ) ) كفّ گندم زان دهد خر كار را تا بداند گندم انبار را ( ( 2119 ) ) نكته‌اى زان شرح گويد اوستاد تا شناسى علم او را مستزاد ( ( 2120 ) ) ور تو گويى خود همينش بود وبس دورت اندازد چنان كز ريش خس ( ( 2121 ) ) اى اياز اكنون بيا وداد ده داد نادر در جهان بنياد نه ( ( 2122 ) ) مجرمانت مستحقِ كشتناند وز طمع بر عفو وحلمت مىتنند ( ( 2123 ) ) تا كه رحمت غالب آيد يا غضب آب كوثر غالب آيد يا لهب ( ( 2124 ) ) از پى مردم ربايى هر دو هست شاخ حلم وخشم از روز الست ( ( 2125 ) ) بهر اين لفظ الست مستبين نفى واثبات است در لفظى قرين ( ( 2126 ) ) زان كه استفهام اثباتى است اين ليك در وى لفظ ليس شد دفين ( ( 2127 ) ) ترك كن تا ماند اين تقرير خام كاسهء خاصان منه در پيش عام < / شعر >

622