< شعر > ( ( 2067 ) ) اندر افتادند در هم زازدحام همچو اندر دوغ گنديده هوام ( ( 2068 ) ) عاشقانه درفتد در كرّ وفرّ خوردن امكان نىّ وبسته هر دو پر ( ( 2069 ) ) بنگريدند از يسار واز يمين چارق بدريده بود وپوستين ( ( 2070 ) ) جمله گفتند اين مكان بىپوش نيست چارق اين جا جز پى رو پوش نيست ( ( 2071 ) ) هين بياور سيخهاى تيز را امتحان كن حفره وكاريز را ( ( 2072 ) ) هر طرف كندند وجستند آن فريق حفرها كردند وگوهاى عميق ( ( 2073 ) ) حفرهاشان بانگ مىزد آن زمان كندهاى خالييم اى گندگان ( ( 2074 ) ) زان سگالش شرم هم مىداشتند كندها را باز مىانباشتند باز در ديوارها سوراخها هم چنين كردند از جهل وعمى ( ( 2075 ) ) بىعدد لا حول در هر سينه اى مانده مرغ حرصشان بىچينه اى ( ( 2076 ) ) زان ضلالتهاى ياوه تازشان حفرهء ديوار در غمازشان ( ( 2077 ) ) ممكن انداى آن ديوار نى با اياز امكان هيچ انكار نى ( ( 2078 ) ) گر خداع بىگناهى مىدهند حايط وعرصه گواهى مىدهند جمله در حيلت كه چه عذر آورند تا از اين گرداب جان بيرون برند عاقبت نوميد دست ولب گزان دستها بر سر زنان همچون زنان < / شعر > آيه « ولا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اَللَّوَّامَةِ 75 : 2 » ( 1 ) ( وسوگند نمىخورم به نفس سرزنش كننده )

( 1 ) سوره القيامه ، آيهء 2 . .

610