نه از نظر مواد خام انديشه وتعقل ونه از جنبهء خود انديشه وتعقل نداشته باشند پس مسلما اتحاد ميان عاشق ومعشوق نوع ديگرى است كه باعث مىشود مجنون بگويد :
< شعر > ( ( 2018 ) ) ترسم اى فصّاد اگر فصدم كنى نيش را ناگاه بر ليلى زنى < / شعر > بعضى از مسائلى را كه در پيرامون اتحاد عشقى مىتوان مطرح كرد بدين قرار است :
1 - ميل ومحبت به پديده هايى از معشوق كه با صعود به درجهء عشق آن پديده ها مانند عناصر اساسى حيات عاشق تلقى مىگردد .
2 - حساسيت شديد به موقعيت عمومى معشوق در زندگانى كه گويى درك ودريافت ودر اختيار خود قرار دادن آن موقعيت هدف زندگانى عاشق است .
3 - كوشش جدى وحياتى عاشق به نمودار ساختن خويشتن ، آن چنان كه معشوق مىخواهد ، نه آن چنان كه موجوديت واقعى خود اقتضاء مىكند .
4 - بدان جهت كه خود معشوق موافق با عشق عاشق نيز بيك اعتبار به عاشق عشق مىورزد ، ناچار در بروز شرايط جديدتر با گذشت زمان ، براى نگه دارى يا تشديد عشق ، همواره جلوه هاى تازه ترى را كه دگرگونىهاى سر راه عاشق اقتضاء مىكند ، براه مىاندازد ، ملاحظه ومراعات اين تحول در هر دو طرف ضرورت دارد .
5 - امور چهارگانهء فوق به طور جبر هر گونه مشخصات واختصاصات طرفين را ( يا تنها عاشق را در صورتى كه معشوق اشتراكى در عشق ندارد ) محو ونابود مىسازد ، زيرا با بقاى مختصات وواحدهايى كه موجب اختلاف تعين خاص هويت عاشق يا طرفين بوده باشد ، به همان اندازهء مختصات ، احتمال بريدن رابطهء عشق وشكست در عشق وجود خواهد داشت .
اختصاصى كه در عشقهاى معمولى ( مجازى ) نه تنها قابل محو شدن نيست ، بلكه عنصر اساسى عشق به شمار مىرود ، همان اختصاص عمل عاشق وپذيرش آن از طرف معشوق است كه هدف اعلا وآغاز فرو كش كردن عشق معرفى شده است .

598