نام کتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى نویسنده : محمد تقي جعفري جلد : 11 صفحه : 585
< شعر > ( ( 1970 ) ) چون كه درمانى به غرقاب بلا پس ظلمنا ورد سازى بر ولا ( ( 1971 ) ) ديو گويد بنگريد اين خام را سر بريد اين مرغ بىهنگام را ( ( 1972 ) ) دور اين خصلت ز فرهنگ اياز كه پديد آيد نمازش بىنياز ( ( 1973 ) ) او خروس آسمان بوده ز پيش نعره هاى او همه در وقت خويش < / شعر > آيه « وخَلَقَ اَلْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ 55 : 15 » ( 1 ) ( ونوع جن را از شعلهء شديدى از آتش آفريد ) . « وَإِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اُسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ كانَ مِنَ اَلْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّه 18 : 50 » ( 2 ) ( وقتى كه به فرشتگان گفتيم به آدم سجده كنيد ، همه آنان سجده كردند مگر شيطان كه از نوع جن بود واز دستور خدايش منحرف گشت ) « قالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْه خَلَقْتَنِي مِنْ نارٍ وخَلَقْتَه مِنْ طِينٍ 38 : 76 » ( 3 ) ( شيطان گفت من از آدم بهترم زيرا مرا از آتش واو را از گل آفريدهاى ) « إِنَّ اَلَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِنا سَوْفَ نُصْلِيهِمْ ناراً كُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَيْرَها لِيَذُوقُوا اَلْعَذابَ إِنَّ الله كانَ عَزِيزاً حَكِيماً 4 : 56 » ( 4 ) ( كسانى كه به آيات ما كفر ورزيدند بزودى آنان را به آتش خواهيم انداخت هر چه پوستهايشان بسوزد وجمع شود به پوستهاى ديگرى مبدل خواهيم ساخت تا عذاب را بچشند ، خداوند عزيز وحكيم است ) . « ن . واَلْقَلَمِ وما يَسْطُرُونَ 68 : 1 » ( 5 )