< شعر > ( ( 1842 ) ) سوى آن اميد كردم روى خويش كه وجودم داده‌اى از پيش پيش ( ( 1843 ) ) خلعت هستى بدادى رايگان من هميشه معتمد بودم بر آن ( ( 1844 ) ) چون شمارد جرم خود را وخطا محض بخشايش درآيد در عطا ( ( 1845 ) ) كاى ملايك باز آريدش به ما كه به دستش چشم دل سوى رجا ( ( 1846 ) ) لاابالىوار آزادش كنيم وان خطاها را همه خط برزنيم ( ( 1847 ) ) لاابالى مر كسى را شد مباح كش زيان نبود ز جرم واز صلاح ( ( 1848 ) ) آتشى خون برفروزيم از كرم تا نماند جرم وذلت بيش وكم ( ( 1849 ) ) آتشى كز شعله اش كمتر شرار مىبسوزد جرم وجبر واختيار ( ( 1850 ) ) شعله در بنگاه انسانى زنيم خار را گلزار روحانى كنيم ( ( 1851 ) ) ما فرستاديم از چرخ نهم كيميا يصلح لكم أعمالكم ( ( 1852 ) ) خود چه باشد پيش نور مستقر كرّ وفرّ اختيار بو البشر ( ( 1853 ) ) گوشت پاره آلت گوياى او پيه باره منظر بيناى او ( ( 1854 ) ) مسمع او آن دو پاره استخوان مدركش دو قطره خون يعنى جنان ( ( 1855 ) ) كرمكى واز قذر آكنده اى طمطراقى در جهان افكنده اى ( ( 1856 ) ) از منى بودى منى را وا گذار اى اياز آن پوستين را يادآر < / شعر > آيه « وَهُوَ اَلَّذِي يُنَزِّلُ اَلْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا ويَنْشُرُ رَحْمَتَه وهُوَ اَلْوَلِيُّ اَلْحَمِيدُ 42 : 28 . » ( 1 ) ( وآن خدايى است كه باران را پس از آن كه نوميد گشتند مىفرستد ورحمتش را منتشر مىسازد واوست مولا وپسنديده . . ) .
« إِلَّا مَنْ تابَ وآمَنَ وعَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُولئِكَ يُبَدِّلُ الله سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وكانَ الله غَفُوراً رَحِيماً 25 : 70 » ( 2 ) ( مگر كسى كه توبه كند وايمان بياورد وعمل نيك انجام دهد ، خداوند

( 1 ) سوره الشورى ، آيهء 28 . . ( 2 ) سوره الفرقان ، آيهء 70 . .

546