< فهرس الموضوعات > توضيح < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > تفسير ابيات < / فهرس الموضوعات > مىشوند وچشمه سارها از آن به جريان مىافتد ) .
توضيح - جلال الدين داستان اهل ضروان را در دفتر سوم ص 145 به طور اختصار آورده است تفسير ابيات در زمان گذشته مردى بود صالح وربانى واز عقل كامل برخوردار وعاقبت بين بود ، در دهى به نام ضروان در نزديكى يمن زندگى مىكرد در احسان كردن وخلق نيكو مشهور آفاق بود .
كوى او كعبه فقرا بود وهمهء نيازمندان براى بر آوردن احتياجاتشان همواره سراغ كوى او را مىگرفتند . اين مرد در عطا وبخشش بيش از آن چه كه شرع مقرر كرده بود به مردم كمك مىكرد .
او هم از خوشه بدون اين كه ريايى بكار بسته باشد يك دهم به فقرا مىداد هم از گندم پس از جدا شدن از كاه ، به اين هم قناعت نكرده وقتى كه گندم را به آرد تبديل مىكرد باز يك دهم ديگر مىداد وبالاخره حتى پس از پختن آرد ودر آوردن به شكل نان يك دهم آن را هم به فقرا مىداد .
از انگور ومويز ودوشاب هم به عنوان احسان وزكات اخراج مىكرد وبه بىنوايان مىداد .
هم چنين از حلوا وپالوده وبه طور كلى هر چه كه به دستش مىآمد بيش وكم از دادن يك دهم آن به فقرا فرو گذارى نمىكرد .
اين مرد ربانى هر موقعى كه صلاح مىديد فرزندانش را جمع كرده به آنان وصيت مىنمود كه خدا را در نظر بگيريد وبعد از من سهم فقرا را فراموش نكنيد ونخوت وفريب مال دنيا شما را از احسان جلو گيرى نكند تا محصولات وميوه ها در پناه اطاعت حق جل وعلا به شما پايدار بماند .
اين همه دخل وفايده وميوه را بدون حدس وشك خداى بزرگ از غيب به شما مىفرستد . اگر موقعى كه دخل به شما روى مىآورد خرج كنيد سود بزرگى به شما روى

489