بقيه حال مريد مقلد در گريه < شعر > ( ( 1297 ) ) آن مريد ساده از تقليد نيز گريه‌اى مىكرد وفق آن عزيز ( ( 1298 ) ) او مقلدوار هم چون مرد كر گريه مىديد وز موجب بىخبر ( ( 1299 ) ) چون بسى بگريست خدمت كرد ورفت از پىاش آمد مريد خاص تفت ( ( 1300 ) ) گفت اى گريان چو ابر بىخبر از وفاق گريهء شيخ از نظر ( ( 1301 ) ) اللَّه اللَّه اللَّه‌اى وافى مريد گر چه در تقليد هستى مستفيد ( ( 1302 ) ) تا نگويى ديدم آن شه مىگريست من چو او بگريستم كاين منكرى است ( ( 1303 ) ) گريه‌اى كز جهل وتقليد است وظن نيست هم چون گريهء آن مؤتمن ( ( 1304 ) ) تو قياس گريه بر گريه مساز هست زين گريه بدان راه دراز ( ( 1305 ) ) هست آن از بعد سى ساله جهاد عقل اين جا هيچ نتواند فتاد ( ( 1306 ) ) هست زان سوى خرد صد مرحله عقل را ياوه مكن اين جا هله ( ( 1307 ) ) گريهء او نز غم است ونز فرح روح داند گريهء عين الملح ( ( 1308 ) ) گريهء او خندهء او زان سريست زان چه وهم وعقل باشد زان بريست ( ( 1309 ) ) آب ديدهء او چو ديدهء او بود ديدهء ناديده ديده كى شود ( ( 1310 ) ) آن چه او بيند نتان كردن مساس نز قياس عقل ونز راه حواس ( ( 1311 ) ) شب گريزد چون كه نور آيد ز دور پس چه داند ظلمت شب حال نور ( ( 1312 ) ) پشه بگريزد ز باد بادها پس چه داند پشه ذوق بادها ( ( 1313 ) ) چون قديم آيد حدث گردد عبث پس كجا داند قديمى را حدث ( ( 1314 ) ) بر حدث چون زد قدم دنگش كند چون كه كردش نيست هم رنگش كند ( ( 1315 ) ) گر بخواهى تو بيابى صد نظير ليك من پروا ندارم اى فقير ( ( 1316 ) ) اين الم وحم اين حروف چون عصاى موسى آمد در وقوف ( ( 1317 ) ) حرفها ماند بدين حرف از برون ليك باشد در صفات اين زبون ( ( 1318 ) ) هر كه گيرد او عصايى ز امتحان كى بود چون آن عصا وقت بيان < / شعر >

466