إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 655)

وبه احتمال قوى منظور اين است كه هم نور چشم وهم فردى كه نور را ديده به مبدا خود باز مىگردند وصحرا ودشت در سوداى آنها در تاريكى اوليه مىمانند . [1]

[1] اگر بيت مربوط به همان معنى باشد كه تفسير كرديم ، احتمال مىرود كه مقصود تعلق ارواح به ابدان است پس از جدايى آنها از يكديگر ، وبه اين معنى به معاد جسمانى ، اشاره شده است ، ولى اين بيت در مثنوى انقروى ونيكلسون وجود ندارد . .

457