إسم الكتاب : تفسير ونقد وتحليل مثنوى جلال الدين محمد مولوى ( عدد الصفحات : 655)

مناجات < شعر > ( ( 1197 ) ) اى دهنده قوت وتمكين وثبات خلق را زين بىثباتى ده نجات ( ( 1198 ) ) اندر آن كارى كه ثابت بود نيست قائمى ده نفس را كه منثنى است اندر آن كارى كه دارد آن ثبات قائمى ده نفس را بخشش حيات ( ( 1199 ) ) صبرشان بخش وكفه ميزان گران وا رهانشان از دم صورت گران ( ( 1200 ) ) وز حسودى بازشان خر اى كريم تا نباشد از حسد ديو رجيم ( ( 1201 ) ) در نعيم فانى مال وجسد چون همىسوزند عامه از حسد ( ( 1202 ) ) پادشاهان بين كه لشكر مىكشند از حسد خويشان خود را مىكشند ( ( 1203 ) ) عاشقان لعبتان هر قذر كرده قصد خون وجان يكديگر ( ( 1204 ) ) ويس ورامين خسرو وشيرين بخوان تا چه كردند از حسد آن ابلهان ( ( 1205 ) ) بس فنا شد عاشق ومعشوق نيز كه نه چيزند وهواشان هم نه چيز ( ( 1206 ) ) پاك الهى كاو عدم بر هم زند مر عدم را بر عدم عاشق كند ( ( 1207 ) ) در دلى نه دل حسدها سر كند نيست را هست اين چنين مضطر كند ( ( 1208 ) ) اين زنانى كز همه مشفقترند از حسد دو ضره خود را مىخورند ( ( 1209 ) ) تا كه مردانى كه خود سنگين دلند از حسد اندر كدامين منزلند ( ( 1210 ) ) گر نكردى شرع افسونى لطيف بردريدى هر كسى جسم حريف ( ( 1211 ) ) شرع بهر دفع شر رايى زند ديو را در شيشه‌اى حجت كند ( ( 1212 ) ) از گواه واز يمين واز نكول تا به شيشه در رود ديو فضول ( ( 1213 ) ) مثل ميزانى كه خشنودى دو ضد جمع مىآيد يقين از هزل وجد ( ( 1214 ) ) شرع را هم چون ترازو دان يقين كه بدو خصمان رهند از جنگ وكين ( ( 1215 ) ) گر ترازو نبود آن خصم از جدال كى رهد از وهم حيف واحتيال ( ( 1216 ) ) پس درين مردار زشت بىوفا اين همه رشك است وخصمى وجفا < / شعر >

437