اين اراده وتصميم كه مرحلهء ما قبل تعهد است ممكن است طبيعى بوده باشد مانند تعهدهاى معمولى كه ميان افراد با همديگر در مسائل اقتصادى وحقوقى واخلاقى صورت مىگيرد وممكن است كه اين اراده وتصميم به طور طبيعى نبوده واجبارا بر شخص تعهد كننده تحميل شده باشد مانند تعهدى كه يك بازرگان ورشكسته در بارهء كيفيت عمل بازرگانى خود مىدهد كه بتواند از آن راه ديون خود را بپردازد .
ولى اين اجبار بايستى جنبهء قانونى داشته باشد ، مانند موادى كه مقامات رسمى تصفيه اجراء مىكنند . در تعهد الهى كه آيات قرآنى آن را گوشزد مىكند هر دو مرحله بوسيله ى قل سليم ووجدان پاك آدميان تحقق پيدا مىكند يعنى انسان با دو وسيلهء مزبور در مىيابد كه در اين زندگانى نمىتواند مانند چارپايان يله ورها زندگى كند ، او با نظر به احساس وظيفهء عالى ماوراى قوانين طبيعى كه خواه ناخواه به او تحميل شده‌اند ، تعهد خود را به طور روشن در مىيابد ، مخصوصاً با توجه با هدف كلى زندگى كه مسلماً ما فوق هدفهاى جزئى ونسبى حيات طبيعى انسانى است .
اگر آدمى اين تعهد را نپذيرد ، امكان ندارد كه هدف زندگى خود را درك كند وبه تحصيل آن موفق شود .
اين جمله نظير آن است كه امير المؤمنين عليه السلام مىفرمايد :
ان لم تعلم من اين جئت لم تعلم الى اين تذهب ( اگر ندانى از كجا آمده‌اى ، نخواهى دانست كه به كجا مىروى ) اگر يك انسان نتواند اصل تعهد را در زندگانى خويش قبول كند ، مانند اين است كه نمىداند از كجا آمده است .
اين نكته هم پوشيده نماند كه احساس سود وزيان در مرحلهء يكم تعهد الهى مانند سود وزيان تعهدهاى قرار دادى نيست كه صرفا براى سود مالى يا شخصيت اعتبارى مىباشد ، بلكه مقصود بىهودگى هستى در صورت عدم وفا به تعهد الهى وفلسفه داشتن هستى در صورت وفا به تعهد مزبور است .
واما دو مرحلهء بعد از تعهد به قرار ذيل است :

408