شهوت آدم بيمار خاموش است ، زيرا تمام نيروى روانى خود را در راه به دست آوردن تندرستى بسيج كرده است وقتى كه آن بيمار نان وسيب وخربزه ببيند ومزه وخوشى آن خوردنىها از يك طرف وترس وخطا از طرف ديگر در ميان دلش صف آرايى مىكنند .
اگر آدم بردبارى بوده باشد ديدن آن غذاهاى خوش آيند بسود اوست وآن هيجان به صلاح طبع سست او مىانجامد ، زيرا بقدرت اراده ونيروى روانيش مىافزايد واگر شكيبايى نداشته باشد بهتر آن است كه آن خوردنى را نبيند چنانكه براى مرد بىزره بهتر آن است كه خود را از تيررس دور نمايد ، اى مولوى باز گرد وداستان را به پايان برسان تا به بينيم پاسخ طاووس به آن مرد حكيم چگونه بوده است ؟

254