است . هر كسى را كه در راه آن شمع فروزان بال وپرى سوخته است هفتاد پر وبال از همان شمع پاداش داده خواهد شد . اما چه بايد كرد كه پروانهء بىنوا دو ديده بر شمع طبيعت دوخته وبال وپر خود را در عشق به آن شمع به مشتى خاكستر مبدل ساخته است ، او كه در پايان كار به خود مىآيد در دريايى از پشيمانى مىسوزد واز هوا وهوس چشم دوز آه ها مىكشد . اگر او اين خسارت را به گردن شمع بياندازد ، پاسخش خواهد داد كه من توانايى نجات دادن تو را از سوختن وخاكستر شدن نداشتم من هم مانند تو مىسوختم ومىگداختم من چه كنم كه زبانه شعله هاى من كه بىاختيار از نهادم سر مىكشيد ديگرى را مىسوخت ومىگداخت آخرين جملهء ياس بار پروانه در مقابل شمع سوزان اين است كه چه كنم من به شكل ظاهرى تو فريب خوردم واز حال واقعى پشت پردهء تو اطلاعى نداشتم .

189