پاك كردن آب همهء پليدىها را وباز پاك كردن خداى تعالى آب را از پليدى ، لاجرم قدوس آمد حق تعالى < شعر > ( ( 199 ) ) آب بهر آن ببارد از سماك تا پليدان را كند از خبت پاك ( ( 200 ) ) آب چون بىكار گردد شد نجس تا چنان شد كاب را رد كرد حسّ ( ( 201 ) ) حق ببردش باز در بحر صواب تا به شستش از كرم آن آب آب ( ( 202 ) ) سال ديگر آمد او دامن كشان هين كجا بودى ؟ به درياى خوشان ( ( 203 ) ) من نجس ز اينجا شدم پاك آمدم بستدم خلعت سوى خاك آمدم ( ( 204 ) ) هين بياييد اى پليدان سوى من كه گرفت از خوى يزدان خوى من ( ( 205 ) ) درپذيرم جملهء زشتيت را چون ملك پاكى دهم عفريت را ( ( 206 ) ) چون شوم آلوده باز آنجا روم سوى اصل اصل پاكىها شوم ( ( 207 ) ) دلق چركين بركنم آنجا ز سر خلعت پاكم دهد بار دگر ( ( 208 ) ) كار او اين است وكار من هم اين عالم آراى است ربّ العالمين ( ( 209 ) ) گر نبودى اين پليدىهاى ما كى بدى اين بار نامه آب را ( ( 210 ) ) كيسه هاى زر بدوزيده است او مىرود جويان مفلس سو به سو ( ( 211 ) ) تا بريزد بر گياه رسته اى تا بشويد روى هر ناشسته اى ( ( 212 ) ) تا بگيرد بر سر او حمّالوار كشتى بىدست وپا را در بحار ( ( 213 ) ) صد هزاران دارو اندر وى نهان زان كه دارو زو برويد در جهان ( ( 214 ) ) جان هر درد ودل هر دانه اى مىرود در جو چو دارو خانه اى ( ( 215 ) ) زو يتيمان زمين را پرورش زو به خاك گرسنه صد گون خورش ( ( 216 ) ) چون نماند مايه اش تيره شود هم چو ما اندر زمين خيره شود ( ( 217 ) ) ناله از باطن برآرد كاى خدا آنچه دادى دادم وماندم گدا < / شعر >

154