تفسير آيه كريمه فخذ اربعة من الطير فصرهن اليك الخ < شعر > ( ( 30 ) ) چار وصف است اين بشر را دل فشار چار ميخ عقل گشته اين چهار ( ( 31 ) ) تو خليل وقتى اى خورشيد هش اين چهار اطيار رهزن را بكش ( ( 32 ) ) زان كه هر مرغى از اينها زاغوش هست عقل عاقلان را ديده كش ( ( 33 ) ) چار وصف تن چو مرغان خليل بسمل ايشان دهد جان را سبيل ( ( 34 ) ) اى خليل اندر خلاص نيك وبد سر ببرشان تا رهد پاها ز سد ( ( 35 ) ) كل تويى وجملگان اجراى تو برگشا كه هست پاشان پاى تو ( ( 36 ) ) از تو عالم روح زارى مىشود پشت صد لشكر سوارى مىشود ( ( 37 ) ) زان كه اين تن شد مقام چار خو نامشان شد چار مرغ فتنه جو ( ( 38 ) ) خلق را گر زندگى خواهى ابد سر ببر زين چار مرغ شوم بد ( ( 39 ) ) بازشان زنده كن از نوع دگر كه نباشد بعد از آن زايشان ضرر ( ( 40 ) ) چار مرغ معنوىّ راهزن كرده‌اند اندر دل خلقان وطن ( ( 41 ) ) چون امير جملهء دلها شوى اندر اين دوران خليفهء حق تويى ( ( 42 ) ) سر ببر اين چار مرغ زنده را سرمدى كن عمر ناپاينده را ( ( 43 ) ) بطَّ وطاووس است وزاغ است وخروس اين مثال چار خلق اندر نفوس ( ( 44 ) ) بطَّ حرص است وخروس آن شهوت است جاه چون طاووس وزاغ مُنيت است ( ( 45 ) ) منيتش آنكه بود اميد ساز طامع تأبيد يا عمر دراز ( ( 46 ) ) بط حرص آمد كه نوكش در زمين در تر ودر خشك مىجويد دفين ( ( 47 ) ) يك زمان نبود معطل آن گلو نشنود از حكم جز امر كلوا ( ( 48 ) ) هم چو يغماچى كه خانه مىكند زود زود تنبان خود پر مىكند ( ( 49 ) ) اندر انبان مىفشارد نيك وبد دانه هاى درّ وحبّات نخود ( ( 50 ) ) تا مبادا باغئى آيد دگر مىفشارد در جوال از خشك وتر < / شعر >

124