و حاصل تو چه باشد .
< شعر > و كيف بحبّي و هو أحسن خلَّة تفوز بدعوى و هي أقبح خلَّة [1] < / شعر > الخلَّة بالفتح : الخصلة . و الباء في قوله بحبّي ، متعلق بقوله : تفوز .
مىگويد : كه دعوى آن گاه كه راست باشد ، زشتترين و بدترين خصلتى است ، زيرا كه موهم به تكبّر و عجب است ، بل از لوازم ايشان و تكبّر مستلزم بغض حق است ، كما ورد في الحديث : « انّ من الخيلاء ما يبغض الله » و عجب موجب هلاك است . قال - عليه السّلام - : « ثلاث مهلكات : هوى متّبع و شحّ مطاع و اعجاب المرء بنفسه » فكيف كه دعوى دروغ باشد ، پس اكنون تو كه دعوى تحقق به عشق حقيقى من مىكنى ، و به سبب آن كه نفس تو به تمنّاى خودش از حق و حقيقت محجوب است ، عشق غير مرا كه حظوظ خودش ، به صورت عشق حقيقى من بر تو جلوه مىكند ، و تو به آن خداع او فريفته مىشوى و بر دعوى دروغ تحقق به عشق حقيقى من اقدام مىنمايى ، به اين دعوى كه زشتترين خصله اى است چگونه ظفر توانى يافت بر عشق حقيقى من كه معشوقم ، و اين عشق من كاملترين و نيكوترين عشقى است .
< شعر > و اين السّها من اكمه عن مراده سها عمها لكن أمانيك غرّت [2] < / شعر > السّها : الكواكب الخفي ، الذي عند بنات النعش الكبرى و هو الذي يمتحن حده البصر برؤيته لغاية خفائه و صغره . و الأكمه : الذي يولد اعمى . و سها : غفل . و العمة ( بالهاء الاصليّة و تحريك الميم ) هو : التحيّر و التردد .
مىگويد : كه اگر نابيناى مادر زاد تمنّاى ديدن كوكب سها كند كه بينايان اصلى روشنى چشم خود را به ديدن او مىآزمايند ، او از كجا باشد و آن مراد ديدن سها از كجا ؟ اما مسكين نابينا چه كند ، چون از جهت جهل و حيرت در بلندى قدر

[1] الخلَّة ( بالضم ) : المحبّة و الصداقة ، ( و بالفتح ) الخصلة .
[2] حظها : نصيبها . ما تخطت : ما تجاوزت .

252